با سلام

من در سن 16 سالگی وارد اولین رابطم شدم، همه چی خوب بود،من با توجه به سن کم فقط از روی احساس عاشق شده بودم. پسر خیلی دوست داشتنی بود،همه ویژگی هاشو دوست داشتم،با هم رابطه جنسی هم داشتیم،به ازدواج در ایندمون فکر می کردیم.

سه سال از رابطه گذشت، 25سالش شده بود اما هنوز با تحصیلات لیسانس شغلی نداشت،اونقدی که باید با عرضه نبود.رابطه آزار دهنده شده بود،با هم مشکلای زیادی پیدا کرده بودیم،مدام دعوا.

ضمنن هر دو فرزند طلاق بودیم،بدون هیچ پشتوانه ی خاصی!

علیرغم بازیگوشی و تمرکزم رو رابطه،اما تونستم توی یه دانشگاه دولتی خوب رشته مهندسی قبول شم، دوری رابطه رو بدتر کرد، با وجود رفتار خیلی سنجیده و خوب من اما شکاک هم شده بود،تصمیم گرفتم از این رابطه آزاردهنده بیام بیرون.

یکبار واسه همیشه جدا شدم،خیلی سخت بود،افسرده شدم، اما تصمیم گرفتم وارد رابطه جدید نشم، سعی کردم خودمو اجتماعو و اولویت هام و ... رو بشناسم تا بتونم سری بعدی انتخاب بهتر و درست تری داشته باشم

الان 23 سالم شده،تازه فارغ تحصیل شدم،خیلی تنهام،هیچ دوستی ندارم، توی هیچ جمعی نمیرم،با هیچ کس ارتباط ندارم، خیلی اجتماعی بودم و نمیدونم چرا الان انقدر تنها هستم.

با پسرا خیلی رسمی برخورد می کنم و اجازه نمیدم هر کسی وارد حریمم بشه

نیاز به برقرار کردن یه رابطه درست دارم،بشدت احساس تنهایی و افسردگی میکنم،

باید چیکار کنم؟

مهمترین سوال :