سلام دوست گرامی

توضیحات تان را خواندم. قابل درک است که طی کردن دوره بیماری مادرتان و حضور در موقعیت کاری که خوشایندتان نیست می تواند برای شما استرس ایجاد کرده باشد.

۱. با توجه به سختی هایی که شیمی درمانی برای بیماران ایجاد می کند مادرتان حق دارند که نگران باشند. اما بهتر است ضمت اینکه از حمایت روانی خانواده برخوردار می شوند تحت نظر پزشک معالج باشند تا بیماری ایشان کاملاً کنترل شده توسط پزشک باشد. در مورد ارتباطی که پدرتان داشته اند نیز اول اینکه این مسئله به رابطه بین والدین شما برمی گردد و دوم اینکه مسئله ای نیست که شما بخواهید به آن دلیل خود را درگیر حرفها و صحبتهای پیرامون آن بکنید. البته طبیعی است که اگر چنین اتفاقی نیوفتاده بود شما اکنون استرس کمتری داشتید اما این دلیل نمی سود که از این جهت به خودتان احساس گناه بدهید. پدرتان اگر مدت زیادی است که سیگار می کشند بعید است که بتوانند به سرعت آن را کنار بگذارند. بهتر است ایشان به آهستگی اقدام به ترک سیگار کنند (مثلاً روزی یک عدد کمتر استفاده کنند) یعنی اینکه برنامه ترک سیگار ایشان تدریجی باشد.

۲. مسائل و مشکلات محل کار در همه جا وجود خواهد داشت. البته طبیعی است این استرسها در برخی محلها متفاوت باشد اما شما هیچ فضای کاری را پیدا نخواهید کرد که استرس نداشته باشد.

به نظر می رسد نگرانی برای مادرتان و اینکه تمایل دارید بیشتر کنارشان باشید و ساعت کاری زیاد، محل کار را برای شما تبدیل به چنین محیطی کرده است. چنانچه امکان منتقل شدن به واحدهایی که ساعت کاری کمتر داشته و یا شدت کار و ساعت کمتری دارند می توانید درخواست تغییر واحد کاری داشته باشید.

اما چنانچه امکان انتقال وجود ندارد می توانید با مراجعه به منابعی مانند آگهی های کاریابی و سایتها و یا از طریق دوستان و آشنایان و... در جستجوی کاری متناسب با شرایط خود باشید. طبیعی است که با توجه به شرایط کنونی جامعه ما ممکن است کاریابی کار راحتی نباشد ولی چنانچه شرایط محل کار تان را نمی پسندید می توانید آن را تغییر دهید. 

همچنین پرداختن به زمینه های هنری مورد علاقه تان با برنامه ریزی میسر است. نیازی نیست در همان ابتدا انتظار بهترین عملکرد را داشته باشید چون انتظارات خیلی بالا می تواند مانعی شود برای ادامه فعالیت شما.

نوشته اید ۲۷ سالمه و هیچی بارم نیست

منظور شما از این تعبیر در مورد خودتان چیست؟ آدمی که چیزی بارش هست از نظر شما چه ویژگیهایی دارد که شما فکر می کنید آن ویژگیها را ندارید؟

توجه بفرمایید که برای ارزیابی خودتان، مقایسه خود با دیگران روشی ناکارآمد است که سبب تخریب عزت نفس شما می گردد. بهتر از خودتان را با مثلا ۳سال پیش خودتان مقایسه کنید. 

شما خانمی تحصیلکرده هستید که به رغم مشکلاتی که مرقوم نموده اید موفق شده اید تا مقطع کارشناسی ارشد تحصیل کنید و این دستاورد کوچکی نیست. بهتر است موفقیتها و نکات مثبت خود را هم دریابید . حتی می توانید آنها را برای خود بنویسید. تمرکز بر نکات مثبت خود می تواند اعتماد بنفس شما را افزایش دهد و کمک کند تا شرایط روحی خود را ارتقا دهید.

موفق باشید.

از اعتماد شما سپاسگزارم

علی اکبری_ خانه توانگری