درود بر شما دوست گرامی

توضیحات تان را خواندم. نگرانی شما قابل درک است.

از جمله کارهایی که می تواند به همسرتان کمک کند تا از این وضعیت روحی بیرون بیایند، تلاش برای یافتن شغلی مناسب و یا دارای حداقلهای مورد قبول ایشان است.

با توجه به شرایط کنونی جامعه ما یافتن شغلی دیگر کار آسانی نیست و حداقل مزیت کار دولتی، ثبات و سابقه کاری است که خوبست همسرتان این مورد را در نظر داشته باشند. البته افزایش ناچیز حقوق و مزایا و امکان پیشرفت کم در محیط کار نیز شاید از نکات منفی ارگانهای دولتی باشد. 

گاهی اوقات شرایط در محل کار به گونه ای پیش می رود که امکان ادامه به همین صورت را با سختی مواجه می کند. یکی از شرایطی که در محیطها و ارگانهای دولتی هست، امکان برخی جابجایی های درون سازمانی است. یعنی همسر شما می تواند طبق برخی اصول و ضوابط که در هر ارگان دولتی وجود دارد تقاضای جابجایی در همان واحد یا دستگاه را داشته باشند.

البته موافقت در این موارد بستگی به نظر مدیران و مسئولین دارد و همواره با محدودیتهای زیادی مواجه است ولی تغییری که سبب ایجاد شرایطی بهتر از شرایط کنونی افراد گردد ارزش تلاش کردن دارد. ایشان می تواند در صورت وجود شغل درون سازمانی که متصدی نداشته باشد برای جابجایی تقاضای کتبی بدهند. 

توجه بفرمایید که در محیطهای اداری آموختن کار با کامپیوتر و تسلط به امور اداری یک مزیت محسوب می شود که می تواند در ارتقای کاری افراد تاثیر بگذارد. همسرتان می تواند از این فرصت استفاده کند. ادارات و ارگانهای دولتی برای کارکنان دوره های آموزشی ضمن خدمت برگزار می کنند و حضور در این دوره ها می تواند برای همسرتان یک رزومه محسوب شود و هم اینکه آموختن این آموزشها مناسب برای ارتقا و یا تغییر محیط کاری خواهد بود.

می توانید همزمان با مراجعه به منابع کاریابی، از آگهی های شغلی نیز باخبر شوید تا در صورتی که مورد مناسبی یافتید بتوانید اقدام کنید. البته همانطور که خدمت تان عرض شد تا زمان اطمینان کامل، ترک کردن محیط کاری کنونی توصیه نمی شود. اما در صورت عدم امکان وجود شغلی دیگر، تقاضای جابجایی مطابق با ضوابط اداری می تواند به همسر شما کمک کننده باشد. ولی فقط ابراز ناراحتی کردن عملا کمکی به شما نخواهد کرد.

از اعتماد شما سپاسگزارم

علی اکبری-خانه توانگری