پاسخ متنی و صوتی
توسط درمانگران، مشاوران و روانشناسان
دریافت در کمتر از ۲۴ ساعت
به صورت محرمانه و کاملا خصوصی
درود بر شما
میل به دوست داشتن و دوست داشته شدن و تشکیل زندگی مشترک یک خواسته بجا می باشد که البته اصول خود را دارد. علاقه داشتن عامل ابتدایی شروع یک رابطه و یا پیشنهاد آشنایی و ازدواج است؛ اما صرفاً علاقه کافی نمی باشد. به این جملات خودتان توجه بفرمایید:
وقتی شما به فردی علاقمند می شوید و تصمیم می گیرید علاقه خودتان را به اطلاع او برسانید، بهتر این است که حق انتخاب را برای ایشان نیز قائل باشید و نظر طرف مقابل را بالغانه بپذیرید. یعنی هر علاقمندی ای الزاماً به سمت وصال پیش نمی رود و طرف مقابل شما نیز حق دارد با توجه به معیارهای خود تقاضای ازدواج شما را بپذیرد یا نه.
اما به نظر می رسد شما تمایل دارید این تقاضا و ابراز علاقه بر اساس خواسته و تمایل شما پیش برود درحالیکه ایشان نظرش را به شما اعلام کرده است.
همچنین نوشته اید یک ماه از آشنایی شما گذشته و آیتمهای اصلی ازدواج را در ایشان دیده اید و عاشقش شده اید. برادر گرامی، احساس شما قابل درک و محترم است، اما یک ماه دیدار آنهم در قالب مدرّس و شاگرد نمی تواند آنقدری فرصت شناخت ایجاد کند که شما بتوانید به این نتیجه برسید. به نظر می رسد آنچه سبب کشش شما به سمت ایشان شده، مطلوبیت این خانم برای شماست که همانطور که خدمت تان عرض شد برای شروع رابطه لازمست اما کافی نیست. علاقمندی مسئله ای نیست که با چند راهکار و برنامه دهی در کسی ایجاد شود. ایشان نیز با توجه به سن و سالشان (دهه سوم زندگی و فردیت) و نیز مدت زمانی که از تقاضای شما گذشته بوده (یک هفته) پاسخ خود را با دلیل به شما اعلام کرده اند.
نظر ایشان را بپذیرید و مدتی به خودتان فرصت دهید تا بتوانید به فکر موقعیتهای دیگر باشید و این نکته را نیز در نظر داشته باشید که اگر ملاکهای فردی با ویژگیهای شما همخوانی نداشت و مورد انتخاب قرار نگرفتید به معنای ناخواستنی بودن شما نیست.
از اعتماد شما سپاسگزارم
علی اکبری- خانه توانگری طوبی