سلام دوست گرامی

نامه شما را خواندم. خیلی سخته که آدم بخواد همیشه مراقب باشه خیلی جاها خودش رو اون کسی که هست نشون نده.  به قول دانا تارت در رمان سهره طلایی : ما چنان عادت کرده ایم که با چهره ای مبدل با دیگران برخورد کنیم که در نهایت با خودمان هم با چهره ای مبدل برخورد می‌کنیم. 

شما حق دارید که بابت این مساله اصلا احساس خوبی نداشته باشید. پیشنهاد میشه در این خصوص با همسرتون گفتگو نمایید. از احساس خود نسبت به چنین دغدغه ای اونو مطلع کنید بدون آنکه مجبور باشید بهش اعتراض نموده و یا با سرزنش او را خطاب کنید.  ابراز نمایید که چه رنجی میکشید و در چه وضعیت روحی روانی نامساعدی قرار می گیرید وقتی مجبورید خودتون رو طوری معرفی کنید که نیستید. امیدوارم که در یک گفتگوی مسالمت آمیز و صمیمانه می توانید به تدریج شرایط را به شیوه ای تاثیر گذار تغییر دهید.

با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری

خانه توانگری طوبی