سلام، من غزل 30 ساله هستم حدودا 2 سال و نیمه که عروسی کردم . عمده مشکلی که الان حس میکنم اینه که احساس میکنم از خانواده خودم یه جورایی دور شدم به لحاظ روانی و ارتباطی و این اتفاقیه که به مرور و به صورت تدریجی اتفاق افتاده، علت عمده اش رو عدم هم فرکانس بودن همسرم با خانواده خودم میدونم، مخصوصا با خواهرم. مشکل ظاهری خاصی ندارن یا جر و بحثی بینشون نبوده ولی کاملا یه ارتباط رسمی و با رعایت یه فاصله بینشون برقراره که میدونم برای خواهر من اینطوریه که میترسه این فاصله کمتر بشه چون ممکنه یه جورایی کوچیک بشه و از جانب همسرم هم اینه که اصلا با خواهر من حال نمیکنه، این رو عینا به زبون آورده.
برای منی که هر دوشون رو خیلی دوست دارم و عزیزترین های زندگیم هستن خیلی این موضوع سخته، چون مثل روز روشنه که از رفتارهای همدیگه دچار سوئتفاهم میشن. همسر من 34 سالشه و خواهرم 28 ساله هست. همسر من مردی نسبتا سنتی مدرن با عقاید مردسالاری و بزرگ شده یک خانواده مرد سالار که زن های اون خانه هم مشکلی با این مدل زندگی انگار هیچ موقع نداشتن و خیلی راحت وظایف زنونه ای که جامعه و خانواده رو دوششون میذاشته رو با آغوش باز میپذیرفتن و غیر این رو نوعی ناهنجار میدونن. من تو خانواده ای بودم که زنهاش برای حقوق برابر و فعالیتهای اجتماعی همیشه به نوعی تلاش کردن تا آزادی هایی به دست بیارن و خواهر من به معنای واقعی کلمه جزو دخترهای آزاد و روشن فکر به حساب میاد که حتی خود من هم تا اون حد آزادی در روابط و انتخاب دوستام سبک زندگیم نیست.
راستش الان که اومدم اینجا و برای اولین بار اقدام به طرح سوال کردم خودم هم میدونم جز پذیرش وضع موجود و پذیرش جدایی این دو دنیا چاره دیگه ای ندارم

مهمترین سوال :