سلام .من تو 24 سالگي با مهيار كه 22 ساله بود آشنا شدم و الان 9 سال از دوستي ما ميگذره .مهيار آدم تقريبا هميشه بي حوصله و ساكت يعني با من خيلي ساكت در حدي كه اگه تنها باشيم از تهران تا شمال يك كلمه حرف نميزنه.تقريبا در جواب همه سوالهاي من ميگه فرقي نداره. تا حالا چند بار خودش رابطه رو بهم زده و رفته و من برشگردوندم. مهيار در كنار منزوي بودنش يه اخلاقي داره كه بي دليل و بي خبر ميزاره ميره و گاهي ميره تو لاك خودش به هيچ عنوان جواب زنگ و اس نميده كه معملا يك هفته تا ده روز طول ميكشه .اين رفتار ش من واقعا افسرده كرده قبلا دنبال دليل تو وجود خودم ميگشتم الان ديگه نه ولي ولي آزار ميبينم .آدم تحصيلكرده و داراي جايگاه اجتماعي مناسب با وضع مالي تقريبا خوب سه سال پيش مادر و پدر جداشدند و با مادر زندگي ميكنه و هفته اي يكي دوبار مشروب ميخوره وضع مالي خوبي داره .من خيلي از ناراحتي هام بهش نميگم چون طبق تجربه ميدونم ميزاره ميره.تقريبا هيچ چيز من براش مهم نيست . ايمقد با من حرف نزده كه من ميرسم به بعضي آدما از پرچونگي خودم خجالت زده ميشم . رابطه فیزیکی ما اصلا خوب نيست هميشه از من چيزاي جديد ميخواد و اصلا نميدونه من چي ميخوام من از يه دختر شاداب طي 9 سال تبديل شدم به آدم كاملا افسرده. ما هيچ وقت راچب ازدواج حرف نزديم تا اينكه من در آغاز 9 ساله شدن دوستيمون واقعا خسته و بريده بهش پيشنهاد ازدواج دادم و اون گفت موافقه ولي 4 تا شرط داره: يكي اينكه مهريه حتي يك سكه مخالف 2 . با مادرش تو يه ساختمون باشيم 3. هيچ مراسم و مهموني نميگيره 4. راجب خصوصيات اخلاقيش به خانوادم بگم كه بعدا مشكلي پيش نياد حالا من موندم سرخورده خسته از كشيدن رابطه الان چيكار كنم شرطاش بپذيرم؟

مهمترین سوال :