حدود سه سال قبل ۲۴ سالم بود و خواستگاری داشتم که از اقوام دورمون. تا اونجایی که شناخت دارم این آقا پسر ۲۷ ساله بودند فرد با اخلاق و با ایمانی هستند، البته مقداری کمرو هستند، فوق لیسانس دارند و معلم هستند. رفت و آمد خانوادگی هم گه گاهی داشتیم.
از طرفی چند عامل دیگه هم باعث میشدن که من پافشاری کنم برای جواب رد دادن. یکی اینکه اونها اقوام بودند و من با ازدواج فامیلی مخالف بودم.
موضوع دیگر این بود که شنیده بودم مادر این اقا پسر باعث جدایی برادر و زن برادرشون از هم شدند و میترسیدم که نکنه تو زندگی پسرشون دخالت کنن.
مسئله دیگه این بود که این آقا پسر برای من جذابیت فیزیکی نداشتن. از چهره اشون زیاد خوشم نمیومد.
اینها باعث شدن من مخالفت کنم. از طرفی تمام اعضای خانواده ام موافق بودند. من چندماه به شدت اذیت شدم و مادرم با من به خاطر اینکه مخالف این ازدواج بودم دعوا میکردن حتی تمام اعضای خانواده ام هم به من پشت کردن. و من واقعا افسرده شده بودم و حس میکردم پشتم به یکباره خالی شده، چندماه گذشت تا اینکه ارشد قبول شدم و رفتم یه شهر دیگه تا کمی از فشارها کم شد. اون مدت خیلی از بزرگان فامیلمون اومدن تا من رو متقاعد کنند که این آقا پسر گزینه مناسبی هستن ولی من مخالفتمو اعلام میکردم.
من الان تقریبا حدود یکسال و نیم هست که به این نتیجه رسیدم به بلوغ نسبی برای ازدواج رسیدم و به صورت جدی تر به ازدواج نگاه میکنم.
خانواده این آقا پسر دوباره پیگیر شدن و مجددا پیشنهاد دادند. از این نظر که این آقا پسر فرد مناسبه شکی نیست، من میترسم وارد زندگی با ایشون بشم و یه وقت در مشکلاتی یادم به اون روزهای سختی که خانواده ام به خاطر ایشون به من پشت کردن بیفتم. از طرفی میترسم مادرشون دخالت در زندگیشون کنن.

مهمترین سوال :