سلام فرزانه گرامی

فقدان تجربه بسیار سختیه.از این اتفاق متاثر شدم. احساسات غمگینی و خشمِ عمیق نسبت به این رویداد، سخت شما رو تحت تاثیر قرار داده. همونطور که احتمالا میدونید ، سوگواری، مکانیسم سالمِ فقدانه. مسیرِ صعب العبور از دست دادن رو کمی هموارتر میکنه.چنانچه ما نمی توانستیم پس از فقدان، غم و یا خشم خود را از طریق برون ریزی، ابراز کنیم ، از دست دادنِ مراقبان اولیه، گاهی منجر به تجزیه و از هم پاشیدن ساختار روانی و شخصیت آدمها میشد. 

در حال حاضر ممکنه علائمی در بخش های جسمانی: ( شامل مشکلات معده ، تنگی و سنگینی قفسه سینه / تنفس کوتاه و بریده و تنگی و یا بغض گلو و فقدان انرژی )  شناختی: ( علائمی مثل انکار و ناباوری نسبت به این اتفاق - سردرگمی-آشفتگی ذهنی ) و در بخش رفتاری: ( نشانه های مثل برهم خوردن خواب- اشتها - انزوا و گریه کردن ) را داشته باشید که پیامدهای قابل پیش بینی پاسخ به چنین حادثه ایست.

 مراحلی که در یک ترومای فقدان برای هر فردی پیش میاد یک پروسه ی غیرخطی پنج مرحله ایست که شامل : انکار - خشم-چانه زنی-افسردگی و پذیرشه. در واقع گاهی ، همزمان احساسات غمگینی و افسردگی را همراه با علائم خشم و ترس تجربه می کنید. و یا به عقب برگشته و دوباره مراحل بعدی را لمس می کنید. و در نهایت پس از پریودِ زمانیِ حدودا شش ماه، به یک ثبات نسبی جهت پذیرش فقدان دست پیدا می کنید. 

با این حال، با توجه به علائمی که در این مدت متحمل شده  و تاثیر نامطلوبی که بر شما به جا گذاشته پیشنهاد میکنم به یک رواندرمانگر نیز مراجعه نمایید تا روند بهبودی و بازگشت به شرایط عادی، در زمانی نسبتا کوتاه تر، براتون میسر بشه. با این وجود این موضوع را مد نظر دارید که این فرایند، به بردباری و شکیبایی تون نیاز خواهد داشت. 

گاهی رفتارهای اجتنابی و فاصله گرفتن از نشانه هایی که مرتبط با مادر از دست رفته هست ، اثرات ناسازگار بجا میذاره. شما میتوانید گاهی با این نشانه ها سوگواری و همدردی کنید. بدون آنکه از آن اجتناب کنید. این احساس همراهی، کمک میکنه به مرور  با این اتفاق بهتر کنار بیاید و بخشی از آلام شما رو کاهش بده. 

انزوا و تنهایی نیز ممکنه به تشدید احساسات ناخوشایند شما اثر بذاره. پیشنهاد میکنم علی رغم بی میلی که ممکنه داشته باشید، در کنار اطرافیان نزدیک و صمیمی خودتون قرار بگیرید.

با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری

خانه توانگری طوبی