باسلام و احترام

باتوجه به سوالی که در نامه تان مطرح کردید، باید ابتدا توجه داشته باشید که نگاهتان در رابطه با موضوعی مثل ازدواج واقع بینانه باشد. از همان ابتدا تمامی جوانب آن را بررسی کنید وسپس تصمیم بگیرید.اینکه شریک عاطفی شما به محض جدی شدن رابطه ومطرح شدن بحث ازدواج اینگونه واکنش نشان دادند، میتواند بیانگر واهمه ایشان از قبول مسؤلیت های بزرگتر مثل همسر بودن ویا پدر بودن باشد . این رفتار نشانگر عدم مسؤلیت پذیری شخص است. ضمن اینکه توجه داشته باشید ممکن است که ایشان بعد از این ١۵ روز بازگردند اما هیچ تضمینی وجود ندارد که دوباره در شرایط مشابه از زیر بار مسؤلیت شانه خالی نکنند وشما را در چنین شرایطی تنها نگذارند .

اینگونه بلاتکلیفی ورفتار ها میتواند معرف افراد خاکستری باشد، یعنی حتی تکلیفشان با خودشان نیز روشن نیست ،( مثل شریک عاطفی شمااول تصمیم به ازدواج دارند و بعد به فکر تنهایی ولذت بردن از زندگی هستند) این سردرگمی و بلاتکلیفی در رابطه عاطفی بسیار آسیب زننده است.چرا که اینگونه افراد طرف مقابلشان را در میان زمین و آسمان معلق نگاه میدارند.

باید شما خودتان تکلیف خودتان را روشن کنید و منتظر یک دل شدن وبه نتیجه رسیدن از سمت ایشان نباشید وفرصتهایتان را برای داشتن رابطه درست و موفق از دست ندهید.بهتر است در جایی سرمایه گذاری عاطفی داشته باشید که حداقل های ازدواج ازجمله مسؤلیت پذیری وجود داشته باشد.چرا که زندگی به اندازه کافی انسان را با چالش‌های غیر منتظره مواجه میکند که در صورت عدم مسؤلیت یکی از طرفین، زن یا مرد با مشکلات جدی مواجه میشود وبه تدریج صمیمیت، تعهد ومیل ورغبت از بین میرود و رابطه به سمت فروپاشی میرود.

امیدوارم در بحث ازدواج کمی خودخواهانه وبادقت بیشتری تصمیم بگیریدوبا استفاده از درس غیر حضوری که خدمتتان معرفی میشود انتخاب درستی داشته باشید.