سلام !

متن نامتون رو خوندم و همونطور که اشاره کردید مادرتون دچار سندروم آشیانه ی خالی شدند که این سندروم اختلال نیست اما با ادامه دار شدنش زمینه اکثر اختلال های خلقی رو‌بوجودمیاره!مثل افسردگی یا حتی اختلالات اضطرابی!

در حقیقت پاسخ سوال شما به دوبخش تقسیم میشه یک بخش مسیله ی مادرتون و یک بخش مسیله ی خودتون!

درباره ی مادرتون و سندروم آشیانه ی خالی ، مشخصا مادرتون اینروزها به شدت احساس بی کفایتی و بی فایده بودن دارن که با فاصله ی شما و برادرتون و امکان دیدارهای کمتر شدت میگیره و بررسی کنید اگر علایم قهر و احساس تنهایی و فرسودگیشون و عدم علاقه به انجام کار های لذت بخش و تعامل با اطرافیانشون بیش از ۳ماه هست که ادامه دار شده حتما با روانپزشک مشورت کنن و‌در صورت نیاز  دارو مصرف کنند چون در این مرحله سندروم به افسردگی تبدیل شده! که با کنترل افسردگی بتونن به فعالیت های جدید و ثمربخش بپردازن و از احساس بی فایده بودن فاصله بگیرند!

در حقیقت خلق معنای جدیدی برای زندگی هست که به ایشون کمک میکنه و تا زمانیکه خودشون راغب نباشن،کمک زیادی نمی تونید بهشون بکنید!

در این رابطه کتاب و فیلم سینمایی مردی به نام اوه به همین موضوع میپردازه و همینطور بسته ی غیرحضوری معنای  زندگی میتونه براشون انگیزه بخش باشه!

گفتید تماسهای روزانه با مادرتون دارید و با این حال باز هم عذاب وجدان دارید و بهتون خوش نمیگذره! به نظر میرسه گاها خودتونو مسیول حال نه چندان خوب مادرتون میدونید و در سطح ناهشیار فکر می کنیدچون به ایشون خوش نمیگذره،به شما هم نباید خوش بگذره و آرامش داشته باشید که اگر ببینید داره کمی بهتون خوش میگذره و آرومید با احساس گناه و عذاب وجدان خودتونو از اون حال خوب محروم می کنید...این چرخه ای هست که باهاش خودتونو تنبیه می کنید! مطمینا وقتی تنبیهی پیش میاد میدونیم که خشم و عصبانیتی قبلش حضور داره!ببینید از چه کسی عصبانی هستید و دیگه از چه راه هایی برای تنبیه خودتون استفاده می کنید... بررسی این مسایل حایز اهمیت هست چرا که این احساس گناه در جاهای مختلف زندگی شخصییتون اختلال بوجود میاره و دامنه ی مسایلتون رو‌وسیع میکنه و علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد! و درس غیرحضوری شخصیت سالمتر به طور مفصل به این دست مسایل میپردازه