سلام پرسشگر گرامی 

نوشته شما را خواندم .  اینکه تا این میزان نسبت به پسر برادر خود احساس مسئولیت می کنید تحسین برانگیز است . اما سوالی که برای من مطرح است اینکه دیدگاه پدر و مادر این کودک چیست ؟ و چرا خود آنها دغدغه ایی برای پرسیدن این سوال نداشته اند ؟ این موضوع را از این جهت عنوان می کنم که شیوه و سبک فرزند پروری در بروز رفتارهایی این چنینی در کودکان بسیار حائز اهمیت است. 

گاهی ما والدین با اجرای شیوه های فرزند پروری غلط باعث بروز رفتارهایی در کودک می شویم . برای مثال در برخی موارد سهل گیر و در بعضی موارد سخت گیر هستیم و دفعات کمتری رفتار ما به سمت اقتدار می رود . اما اگر بروز این رفتار های ما به موقع و هدفدار نباشد . کودک دچار تناقض شده و شروع به سو استفاده از نقاظ ضعف می کند که در اصطلاح عامیانه تر لجبازی می کند و یا باعث کاهش تاب آوری در کودک میشود یعنی صبر و تحمل کودک در برابر ناکامی ها کم میشود. 

کودک باید از لحاظ بالینی بررسی شود چه چیزی مانع یاد گرفتن در کودک میشود ؟ آیا این صرفا تنبلی است ؟ و یا واقعا مانعی برای فرا گرفتن وجود دارد ؟ مشکلات حافظه ؟ و یا مشکلات حسی حرکتی و یا هوشی  ؟مشکلات  عصبی شناختی ؟  گاهی ممکن است هر کدام از این موارد مانع از یادگیری شود . اما در فعالیت های سرگرمی بروز نکند . یکی از دلایل آن می تواند نداشتن استرس و فشار در شرایط سرگرمی باشد . 

یادمان باشد مشکلات کودکان جایی برای آزمون و خطا ندارد لذا به شما پیشنهاد می کنم برای بررسی های عمیق تر حتما در کنار یک درمانگر کودک قرار بگیرید . همچنین والدین نیز با مطالعه و بالا بردن سطح آگاهی، برای  بهبود رابطه خود و کودک تلاش کنند. 

برای مثال دادن یک لقمه بزرگ توجه به کودک در یک لحظه ما را  تبدیل به یک الگوی مطلوب خواهد کرد. 

اگر می خواهید کودکتان برای مطالعه و آموزش تلاش کند . والدین نیز برنامه آموزشی مطالعاتی مدونی را برای خود ترتیب دهید( مثلا هر شب نیم ساعت) پیش از انجام این برنامه توجه خاصی به کودک صورت بگیرد (تشویق کلامی و یا رفتاری) در این لحظه والد  الگوی مطلوب خواهد بود پس انجام مطالعه می تواند رفتاری باشد کودک در این لحظه از والد فرا می گیرد. 

از اعتماد شما سپاسذاریم 

ساجده ودودی

خانه توانگری