پاسخ متنی و صوتی
توسط درمانگران، مشاوران و روانشناسان
دریافت در کمتر از ۲۴ ساعت
به صورت محرمانه و کاملا خصوصی
همراه گرامی
نوشته شما را خواندم.
قبل از هر کاری باید از وجود این اختلال در همسر خود اطمینان پیدا کنید و سپس برای کمک به او اقدام نمایید.
نشانه های بیماری شخصیت مرزی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
ترس شدید از طرد شدن، حتی اتخاذ تدابیر شدید و سختگیرانه برای جلوگیری از جدایی یا طرد (برای مثال، حبس کردن همسر در خانه)
اختلال شخصیت مرزی تاثیر زیادی بر رابطه شما خواهد داشت. در واقع، بروز مشکلات در رابطه یکی از اولین نشانه های اختلال شخصیت مرزی است.
بیمار اغلب با عزیزان خود دچار بحث و تعارض است و بسیاری از روابط عاشقانه آنها دائما به شکست می خورد. احساس بیمار نسبت به خانواده، دوستان و عزیزان خود روز به روز، ساعت به ساعت تغییر می کند. یافتن این الگوها برای فرد بیمار و افرادی که با او زندگی می کنند دشوار است.
نیازی به گفتن نیست که زندگی با بیمار مبتلا به اختلال شخصیت مرزی پر از فراز و نشیب است. گاهی احساس زندانی بودن می کنید و از ترس آنکه بیمار به خود آسیب بزند در کنار او می مانید.
چه بسیار زمان هایی که ده ها پیام صوتی برای شما می فرستد و باید بلافاصله به او پاسخ دهید. زندگی با بیمار مبتلا به اختلال شخصیت مرزی به معنی توسعه مهارت کنترل بحران و ایجاد استقلال در بیمار است.
با استفاده از ابزار صحیح و استراتژی های مناسب، می توانید به بیمار خود کمک کنید.
مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی به محیطی آرام در خانه نیاز دارند. تمام افراد نزدیک (شامل دوستان و همکاران) باید بدانند که زمانی که فرد در حالت بحران است نباید در مورد مسائل مهم بحث کنند.
زمانی که خودتان هم به لحاظ عاطفی شروع به نشان دادن واکنش کرده اید، دست نگه دارید و چند نفس عمیق بکشید.
اگر درمان را قبول کرد تمام بحث ها و صحبت ها در خانه، به خصوص در زمان تعامل با بیمار، نباید صرفا به بیماری و درمان وی محدود شود.
لازم به ذکر است که نباید تاکید و تحسین بیش از حدی در مورد پیشرفت وی در درمان داشته باشید، در این صورت، بیمار شروع به تخریب عمدی می کند.
بیمار باید فرصت داشته باشد که در خانه در مورد اخبار، وقایع و دیگر موضوعات مورد علاقه خود صحبت کند. هر روز زمانی را به شوخی یا غذا خوردن دور هم اختصاص دهید.
بیمار مبتلا به اختلال شخصیت مرزی تقریبا همیشه در بحران به سر می برد. رفتارهای وی اغلب گذرا و ناپایدار است، از این رو یافتن الگوی رفتاری و واکنش های بعدی وی بسیار دشوار است.
زمانی که بیمار در حالت بحران قرار می گیرد، ممکن است به شما توهین کند یا به شما تهمت بزند. پاسخ طبیعی در چنین شرایطی رفتن به حالت دفاعی و واکنش در حد مساوی با او است.
اما به خود یادآوری کنید بیمار شخصیت مرزی نمی تواند خود را جای شما بگذارد. او نمی تواند بین مشکل جزئی و یک فاجعه بزرگ تمایز قائل شود. او هیچ ارزشی برای حالت دفاعی شما قائل نیست.
در عوض، زمانی که بیمار در حالت واکنش و بحران قرار گرفته است، بدون اشاره به اشتباهات او در این بحث، به صحبت های وی گوش دهید.
حرف های او را به خود نگیرید. اگر بیمار به نکته ای اشاره کرد که می توانید آن را اصلاح کنید یا در آن اشتباه کرده اید، آن را تصدیق کنید، عذرخواهی کنید و راهی برای اصلاح آن پیشنهاد دهید. چنانچه بیمار احساس کند که حرف هایش شنیده شده است، به ندرت بحران تشدید می شود.
از برچسب زنی و سرزنش خودداری کنید. مراقب باشید که به خاطر هر کاری که بیمار انجام می دهد یا هر حرفی که می زد، بیماری اش را سرزنش نکنید. به او برچسب دیوانه یا روانی نزنید. این کارها توهین است و علائم بیماری را تشدید می کند.
حرف زدن با این دسته بیماران کار ساده ای نیست. گاهی هر حرفی می تواند به تنش و بحث ختم شود.
گوش کردن و حرف زدن موثرترین استراتژی در تعامل با فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی است. شاید شما با کلمه به کلمه حرف های او مخالف باشید، اما گوش کردن به معنی موافق بودن نیست.
این کار تنها به معنی تایید احساسات و دیدگاه فرد است. از بیمار سوالات پایان باز بپرسید تا نظراتش را با شما در میان بگذارد، برای مثال «چه چیزی باعث شده امروز چنین حسی داشته باشی؟» یا «این هفته چطور بود؟».
خلاصه کردن و تکرار حرف های بیمار به او حس شنیده شدن و درک شدن را می دهد.
شاید وسوسه شده اید که با او بحث کنید و نظر خود را به او بگویید، اما به خود یادآوری کنید که تکرار حرف های او به معنی موافق بودن با نظرش نیست.
گفتگو با بیمار مبتلا به اختلال شخصیت مرزی برای برنده شدن در بحث یا ثابت کردن محق بودن نیست. شما باید به بیمار احساس شنیده شدن بدهید و تلاش کنید شعله های بحث را خاموش کنید.
توجه داشته باشید این بیماری قابل درمان است بخصوص در درمانهای گروهی گزارشهای مثبت زیادی داریم که درمان به طور کامل انجام گرفته و فرد زندگی طبیعی خود را پیش گرفته است اما جلب نظر وی برای درمان کار سختیست و نیاز به صبوری زیادی از جانب شما دارد.
اگر همچین توانایی در خود میبینید برای کمک به وی اقدام نمایید
از اعتمادتان به مجموعه ما سپاسگذارم
سارا میرزامحمدی