سلام . وقتتان به خیر.

از اعتمادتان سپاسگزارم .

نامه شما را خواندم .بیان کردید که حدود 5 سال است که همسرتان به دلیل شکست مالی که داشته اند ، به مسئولیت هایشان در قبال خانواده تعهدی نداشته و تلاشی در این زمینه نمی کنند و این رفتارشان  شباهتهایی به رفتار برادرشان  دارد. این اتفاق برای هر کسی ناخوشایند است وطبیعتا واکنش  های متفاوتی  در برابر چنین مساله ای از خود بروز می دهند. به نظر میرسد همسر شما بعد از این ماجرا وارد فاز اجتناب شده و برای روبرو نشدن با مسئولیت ها و عدم مهارت کنترل استرس ناشی از این شکست ، به رفتارهای تسلیمی رو آورده اند. که البته با توجه به گفته های شما سبک تربیتی و خانوادگی شان نیز در پذیرش و تداوم این سبک بی تاثیر نیست.

نکته ای که مهم است شما به آن توجه فرمایید این است که شما در مواجهه با این ناکامی چه کرده اید؟ بیان کرده اید که تمام مسئولیت های زندگی را برعهده گرفته و یک تنه در حال ساپورت و تامین منابع مالی و عاطفی رابطه هستید. به نظر شما این سبک برخوردتان  تا چه میزان در باقی ماندن همسرتان در این نقش تاثیر مثبت داشته است؟ اینکه شما فرد مسئولیت پذیری هستید که برای امنیت خانواده تلاش می کنید و متعهد به زندگی تان هستید قابل ستایش است ، اما به این نکته توجه کنید که نقش شما در حال حاضر با نقش و مسئولیت همسرتان به عنوان کسی که تامین کننده زندگی یا به عبارتی "مرد خانه " است جا به جا شده است . اگر شما تا حدودی از این نقش خارج شوید و فضا را برای فعالیت ایشان باز بگذارید ، واکنش ایشان چه خواهد بود؟ اطمینان خاطری که همسرتان از حضور و فعالیت های  حمایتگرانه شما دارد تا چه اندازه مانع برخواستن همسرتان شده است؟

از طرف دیگر به احتمال ، شما نقش همسرتان را در شکست مالی که داشته نقش قربانی میدانید .عواملی که باعث تجربه این شکست شده است نیز جلاد های مساله هستند و خودتان نیز رابین هود و ناجی ...تا چه اندازه فکر می کنید که رابین هود زندگی هستید؟و تا چه زمانی می توانید این نقش را ادامه بدهید؟

بیان کرده اید که جرات مطرح کردن جدایی را ندارید .قطعا جدایی آخرین راهی است که به آن می اندیشیم . اما اینکه جرات مطرح کردن این موضوع را به دلیل  عکس العمل بد همسرتان ، ندارید قابل بررسی است.نداشتن جسارت ابراز ،  ناشی از چه افکاری در شماست؟ 

اگر شما جدا شوید ممکن است زندگی برادرتان نیز تحت تاثیر رابطه شما قرار بگیرد وشما به خاطر زندگی آنها نباید به جدایی فکر کنید؟ شما ناجی زندگی برادرتان نیز هستید؟

دوست عزیز به نقش خودتان و افکاری که شما را در این نقش نگه میدارد توجه کنید .شما نمیتوانید همواره نجات دهنده زندگی خود و دیگران باشید. ایثارگری در شما احتمالا تله ای است که در زندگی تجربه می کنید و موارد زیادی ر ا به خاطر می اورید که در موقعیت های گوناگون وارد این تله شده اید .

توصیه می کنم با بهره گرفتن از کمک های تخصصی یک درمانگر و همین طور مطالعه کتاب زندگی خود را دوباره بیافرینید موفق به شناسایی تله های خود شده و از فعالیت آنها بکاهید .

با آرزوی موفقیت و راهی روشن برایتان ...

نسرین قربان زاده _ خانه توانگری طوبی