دختری 31 ساله هستم که مدت 4 سال با آقایی ارتباط داشتم. از این رابطه راضی بودم، البته رابطه فیزیکی خیلی خیلی کمی باهم داشتیم یا شاید مثل خواهر و برادر بودیم. چون در رابطه هیچکدام احساس نیاز به رابطه جنسی باهم نمی کردیم اما از اول باهم توافق داشتیم که رابطه فقط دوستی باشد. پس از دوسال احساس کردم که دوست دارم وارد زندگی متاهلی شوم با این فرد که ایشان قبول نکرد و به من گفتند با خواستگارهایت قرار بگذار و به خاطر من زندگی ات را خراب نکن. بعد از مدتی من این کار را انجام میدادم، ولی همه را با این شخص مقایسه و در نتیجه نمیتوانستم کسی را انتخاب کنم. تا سال پیش که با یکی از همکارانم آشنا شدم و رابطه ای با ایشان شروع شد، در عین حال که رابطه قبل نیز وجود داشت. تا زمانی که تصمیم من قطعی شود همچنان شخص اول کمرنگ تر در زندگی من بود و بزرگترین ترسم برای تصمیم گیری از دست دادن این آدم برای همیشه بود که به شکلی نقش پدری را برای من داشت. دلسوز و حمایت کننده و مراقب. عذاب وجدان از این مدل رابطه و گیر کردن بین تصمیم درست گرفتن منجر به آسیب دیدن رابطه جدید هم شد

مهمترین سوال :
و در این رابطه هم به مشکلاتی برخوردم و آگاهم که اولین جواب قطع ارتباط با شخص اول می باشد، ولی ترس از دست دادن این آدم برای همیشه غیرقابل تصور است و حالا رابطه دوم هم که خیلی عاشقانه نبود و شاید طبق نیازی که به زندگی متاهلی در این سن پیدا کردم بیشتر جذب این رابطه شدم. اما اختلاف نظرهای زیادی در رابطه داریم و این ترس ها اجازه نمی دهد که بتوانم تصمیم بگیرم که هر دو رابطه باید کات شود یا فقط اولی کات شود؟ چطور با این ترس از دست دادن ها روبرو شوم؟
رابطه اول ترس شدید از دست دادن یک حامی به تمام معنا
رابطه دوم ترس از دست دادن یک رابطه عاطفی البته همراه با تنش و تعارض که البته از وابستگی ذهنی من به رابطه اول اطلاع دارد و با مشکلاتی که پیش آمده هر دو برای ازدواج دو دل هستیم.
با این علم که شروع رابطه دوم اشتباه بوده است حال که ما بین این دو رابطه مانده ایم. باید چکار کنم؟ دو رابطه ای که از هیچ کدام مطمئن نیستم. چه کار کنم؟