سلام همراه گرامی 

خوشحالم از اینکه پاسخگوی سوال شما هستم 

نامه تان را خواندم چند نکته را بررسی می کنیم .

تجربیات شما قابل درک است اینکه در رشته خاصی تحصیل کرده اید که مغایر با شغل شما است ، 

احسا رضایت شما در دیگر بعد های  زندگیتان به چه صورت است مانند روابط دوستانه ، خانوادگی ، ارتباط عاطفی، تفریح ؟ چراکه ممکن است افکاری در ذهن شما فعال شود که در کارهایتان به شکست می خورید و نمی توانید در آنها به موفقیت نسبی برسید؟و در ادامه این امر احساس بی کفایتی را تجربه کنید که این امر می تواند برخاسته از طرحواره شکست شما باشد ، و تبدیل شده باشد به الگوی تکراری زندگیتان، 

برای علاقه خودتان که هنر بوده است تا به امروز چکار کرده اید ؟ لزوما به این معنا نمی تواند باشد که اکادمیک این حرفه را دنبال کنید ؟ 

عنوان کردید که نسبتا به مدرک خودتان سواد پایین تری دارید، این برای شما چه معنی دارد؟ خودتان را در مقایسه با کدام افراد قرار داده اید ، آیا تلاشی برای ارتقای آن انجام داده اید ؟ 

یا فقط این احساس های ناخوشایند و افکار های ناشی از بی کفایتی را با خودتان حمل می کنید؟ 

چرا که این امور منجر به بی عملی و اهمال کاری می شود؟

چه موضوعی باعث شده است که بخواهند شما را از کارتان اخراج کنند؟ 

می توانید با مدیر تان صحبت کنید و از ایشان بخواهید که نقاط ضعف شما را بازگو کنند تا بتوانید بواسطه این فرصت تلاش دوباره کنید،

همچنین برای مهارت در  رشته تحصیلی خودتان تلاش کنید چرا که افکار ناتوانی مانع از اقدام به شروع کار می شود ،

افراد توانمند و باسواد چه ویژگی هایی دارند از دیدگاه شما؟ 

چه اتفاقی بیافتد شما احساس رضایت می کنید و انگیزه بدست می آورید؟

برای رسیدن به آنها چه کار هایی می توانید انجام دهید؟