درود بر شما

توضیحات تان را خواندم دوست عزیز. مسئله ای که با آن مواجه هستید نامش "صدا بیزاری"  یا "میسوفونیا" است. بدین معنا که مواردی مانند صدای جویدن، تخمه شکستن، صاف کردن گلو، هورت کشیدن، سرفه، فین فین کردن مداوم، یا روی میز زدن می ‌تواند برخی از افراد را کلافه کند. این صداها سبب برانگیخته شدن پاسخ‌های فیزیولوژیکی شدید با افزایش ضربان قلب و عرق کردن در افراد مبتلا به صدابیزاری می‌شود.

گاهی اوقات افرادی که صدابیزاری دارند تلاش می‌کنند تماسشان را با محل یا افراد و موقعیتهایی که آنها را در معرض محرکها قرار می‌ دهند محدود کنند که این امر همیشه ممکن نیست. در بیشتر موارد نزدیکترین افراد به این فرد، ایجادکنندهٔ محرک (که در صدر آن‌ها صداهای ایجاد شده از دهان قرار دارد) هستند. 

البته این بیزاری از صدا، به خود صداها مربوط نمی ‌شود. بلکه می‌ تواند ناشی از خاطرات ناخوشایندی باشد که در کودکی برای فرد اتفاق افتاده است. یعنی مثل یک بیماری ویروسی نیست که سرایت کند، زمینه مشترک در بین اعضای خانواده وجود دارد.

وقتی خدمت تان عرض می شود که این مسائل ریشه در کودکی دارد به این معنا نیست که حتماً مشقتهای فراوان و رنجهای خاص در زندگی تان دیده باشید. گاهی برخی خطاهای والدین می تواند برخی نتایج را در سنین بعد از کودکی رقم بزند. پس اگر فردی از اعضای خانواده تان نیز همین علائم را نشان می دهد به دلیل زمینه خانوادگی مشترک است نه انتقال از سوی شما.

به نظر می رسد برخی مشکلات بین شما و والدین تان صرفاً به دلیل صدا بیزاری شما نباشد. مثلاً نوع ارتباط شما و والدین تان از گرمی و صمیمیت کافی برخوردار نیست یا اینکه شاید والدین تان سخت گیریهایی دارند که باعث دور شدن شما و سایر اعضا از آنها شده است. 

همچنین این نکته را نیز در نظر داشته باشید که هرچند ممکن است برخی رفتارهای والدین یا عادات آنها برای ما مطلوب نباشد، اما این مسئله در هر خانواده ای و در هر رابطه والد و فرزندی می تواند وجود داشته باشد. والدین ما نیز انسانهایی مانند ما بوده و عاری از خطا نیستند. البته که وقتی موردی ناخوشایند برای ما، با والدین مطرح شود و در آن مورد تغییراتی ایجاد گردد برای ما مطلوب خواهد بود. ولی الزاماً این مسئله در مورد هر والدینی وجود نداشته و برخی والدین بنا به هر دلیلی قادر به برخی تغییرات نیستند. 

نوع سخن گفتن ما نیز مهم است. یعنی به حالت عیبجویی و  ابراز انزجار نباشد. مثلاً می توانیدبه مادرتان بگویید به دلیل این مسئله  ای که دارم، تحمل برخی صداها برای من سخت است. اما من شما و پدرم را دوست  دارم و حضور شما باعث آرامش من است. امکانش هست برای اینکه بیشتر در کنار  هم باشیم، پدر در این مورد تجدیدنظری داشته باشند؟

دوست گرامی؛ ما دسترسی به گذشته خود نداریم که بخواهیم آن را تغییر دهیم ولی می توانیم با انجام برخی تکنیکها، علیرغم داشتن یک مشکل یا مسئله خاص، زندگی خود و هیجانات مان را مدیریت کنیم. 

خوبست این مسئله را بپذیرید که هر فردی بسته به محیطی که در آن رشد کرده می تواند درجاتی از برخی مسائل روانشناختی را داشته باشد. سپس این نکته را در نظر داشته باشید که مسئول اتفاقات زندگی سایر اعضای خانواده تان نیستید.  اگر عضوی از خانواده تان در کنکور موفق نبوده دلیل نمی شود شما بخواهید با همین پیشامد "خودزنی" کنید.

به نظر می رسد شما خود را دخیل در مسئله ای می دانید که اگر منطقی به آن نگاه کنید، نقش چندانی در آن نداشته اید. برای کنترل احساس گناه لازمست چک کنید ببینید آیا یک فعل اشتباه که منجر به آسیب زدن به کسی شده حس گناه ایجاد کرده یا احساس گناه شما تنها نگرانی از یک مسئولیت پذیری افراطی است؟ توجه داشته باشید که حس گناه ناشی از یک خطا؛ پیامد طبیعی روان است که ما را برای سازگاری های اجتماعی آماده می کند اما احساس گناه های نابه جا که اغلب ناشی از فعلی نیست و یک نگرانی بیش از حد ذهنی است جنبه های شناختی معیوب دارد. گاهی اوقات نحوه فرزندپروری والدین به گونه ای است که از فرزند خود انتظارات بالایی دارند و چنانچه این انتظارات تحقق نیابد فرزندشان را مورد سرزنش قرار می دهند. این انتظارات و سختگیری ها گاهی در مورد فرزندان بزرگتر به ویژه بچه های اول خانواده؛ بیشتر از سایر خواهران و برادران است. احساس مسئولیتهای افراطی در فرزندان اول نسبت به سایر فرزندان، احتمال بروز بیشتری دارد. شما می توانید چک کنید که آیا رفتاری داشته اید که تاثیر نامطلوب روی سایر اعضای خانواده بگذارد یا خیر؟سپس آن را رفتار را تغییر دهید.

در مورد برخی ناکامیها مثل عدم موفقیت در کنکور نیز در نظر داشته باشید که بنا نیست همه تلاشهای ما در همان ابتدا به نتیجه برسد. مسیر دستیابی به اهداف، به این سهولت نیست. شاید بهتر باشد سایر عوامل مهم در ناکامی تحصیلی ایشان مورد بررسی قرار بگیرد مثلاً نحوه درس خواندن، زمان و یا مکان درس خواندن و در کل عواملی از این قبیل را چک کنید تا بتوانید آنها را برطرف کنید برای موفقیتهای آتی.

خدمت شما پیشنهاد می شود چنانچه احساس اضطراب و احساس افسردگی و یا هیجاناتی دارید که قادر به کنترل آن نبوده و اختلال در عملکرد روزمره تان ایجاد کرده می توانید با مراجعه به پزشک متخصص اعصاب و روان در صورت لزوم درمان دارویی بگیرید. همچنین برای کنترل صداهای محیط و آسیب ندیدن از آنها یا یا جلوگیری از مخدوش شدن رابطه با والدین تان می‌توانید از هدست‌ هایی برای کنترل این صداها استفاده نمایید. می‌توانید برای درس خواندن مکانی آرام در منزل برای خود انتخاب کنید که صدایی مزاحم و آزاردهنده وجود نداشته باشد. شما مسبّب عدم موفقیت عضو خانواده در کنکور نبوده اید و مشکل صدابیزاری نیز مثل بیماری ویروسی نیست که به کسی منتقل شود.

از اعتماد شما سپاسگزارم

علی اکبری-خانه توانگری طوبی