سلام دوست گرامی

توضیحات تان را خواندم. احساسی که دارید قابل درک است.

یکی از بلوغهای ضروری در ازدواج بلوغ شخصیتی است. مباحثی که درخصوص شخصیت سالمتر  است در این حیطه جای دارند. مثلا شخصیت مهرطلب، وابسته، وسواس فکری و رفتاری و یا جدا شدن بندناف از خانواده از موارد قابل بررسی در این زمینه است.

شما مدت ۴سال با علی ارتباط داشته اید و در این مدت  دریافتید که ایشان وابستگی به مادرش دارد. طبیعتا زندگی با کسی که هنوز بندنافش از خانواده اش جدا نشده فرسایشی است و تا زمانیکه فردی با کمک درمانگر اقدام به برطرف کردن این مورد ننموده ازدواج توصیه نمی شود. بنابراین در آن مقطع زمانی رفتار شما مناسب بوده است.

اما زمان وارد شدن به یک رابطه مجدد زمانی است که ما دوره سوگ را طی کرده باشیم و از لحاظ روحی ریکاوری شده باشیم. شما در نامه تان نوشته اید که زمانی وارد رابطه بعدی (با علیرضا) شدید که شرایط روحی مناسبی نداشتید.

دوست خوبم، زمانی که هنوز دوره سوگ بعد از جدایی بودید زمان مناسبی برای شروع رابطه نبوده چون احتمال خطا در انتخاب وجود خواهد داشت.شما خودتان به این موضوع اشاره داشته اید که از علیرضا بت ساخته اید. طبیعتا هیچ آدمی نمی تواند بی نقص باشد اما وقتی بار هیجانی یک رابطه انقدر بالا باشد تصمیم گیری منطقی کمتر خواهد بود. دورنمای ازدواج  باایشان را برای خود متصور شده اید؟ به هر حال خواهر ایشان نیاز به یک رسیدگی دائمی دارد و ایشان و همسر آینده اش قطعا درگیر مشکلات و مسائل او خواهند بود. بهتر است منطقی بیندیشید که آیا چنین شرایطی برای شما قابل قبول است؟

همچنین وقتی بنا به هر دلیلی ایشان (علیرضا) تمایلی به ادامه رابطه با شما نشان نمی دهد اصرار شما فقط باعث آسیب به عزت نفس تان می شود. وقتی ما از کسی بت می سازیم صفات مثبت او را نمی بینیم بلکه صفاتی را که دوست داریم در او می بینیم. 

پس  بهتر است با مراجعه حضوری به یک مشاور دلیل وابستگی به ایشان را در خود بیابید و به خودآگاهی برسید تا بتوانید در مورد زندگی تان و یا حتی خواستگار سابق تان براساس منطق تصمیم بگیرید و نه صرفا وابستگی عاطفی ای که سبب عدم توانایی در بررسی موقعیتهای زندگی تان شده است. تا زمانی که شرایط روحی مناسب تان را بازنیافته اید بهتر است ارتباط دیگری را تجربه نکنید.

از اعتماد شما سپاسگزارم

علی اکبری_خانه توانگری