درود بر شما

مواردی مانند وجود خودشیفتگی در یک فرد را نمی توان به راحتی به کسی نسبت داد. ضمن اینکه وقتی کسی از ناراحتی دیگران، ناراحت شده و یا سعی در جبران رنجش پیش آمده می کند و یا انتقادپذیر هم هست، نمی تواند شخصیت خودشیفته داشته باشد. شخصیتهای خودشیفته اصلا فضایی برای اینکه کسی به رفتارشان اعتراض کند ایجاد نمی کنند، چه برسد به  اینکه ابراز پشیمانی بابت رفتارشان هم داشته باشند. بنابراین اگر مسئله ای در ارتباط شما وجود دارد بهتر است دلیل آن را در مواردی مانند عدم مهارت ارتباطی جستجو کنید.

در مورد رفتار بد توضیحی نداده اید، منظور شما از رفتار بد چیست؟ شاید آنچه که از نظر شما بد تلقی می شود، مربوط به تفاوتهای فردی و نظام ارزشی شما باشد. بهتر است تفاوتها را در نظر داشته باشید.

همچنین آنچه که از نظر شما سخت بودن پشیمانی برای ایشان تلقی می شود، ممکن است با درونگرایی ایشان مرتبط باشد. یعنی در مجموع، بروز احساسات و هیجانات برای ایشان کار راحتی نباشد که این مسئله ربطی به خودشیفتگی ندارد.

دوست گرامی، چنانچه انتظاری در رابطه خود با ایشان دارید، آن را به طور بالغانه به ایشان اعلام کنید (من آدمی هستم که ترجیح می دهم...). ضمن اینکه بهتر است در مورد رفتار خودتان هم تامل بیشتری داشته باشید. بنا نیست ما دائماً مورد توجه شریک عاطفی خود باشیم و یا طرف مقابل، مطابق میل و خواسته و ارزشهای رفتار کند.

پایان دادن یا ادامه دادن یک رابطه، بستگی دارد به اینکه در مجموع آن رابطه، مثبت و سازنده تلقی می شود یا خیر. و اینکه هدف طرفین از ایجاد رابطه با هم همخوانی دارد (صرفا دوستی، یا ازدواج). چک کردن این مسئله به همراه نکاتی که خدمت شما عرض شد این امکان را برای شما فراهم می کند که بتوانید درخصوص این رابطه، بهترین تصمیم را بگیرید.

با احترام - علی اکبری

خانه توانگری