سلام مهسا عزیز

ذهنیت ها ، به عنوان مجموعه ای از باورها و الگوهای فکری و هیجانی  که تعیین کننده ی رفتارها و نگرش فرد  در خصوص خود ، دیگران و دنیای اطراف است در برابر تغییر مقاوم اند. و موقعیت های  فعال کننده  آن ، تابع عوامل ایجاد کننده و بستر ساز متعددی خواهد بود.  

در برخی مواقع ، ممکن است یکی از بسترهای ایجاد کننده این حساسیت ها و انتقادها ،داشتن والدینی با معیارهای سخت گیرا نه و منتقد در  طول دوران زندگی شان بوده باشد که  به تدریج ،  ذهنیتی  از والد متوقع و انتقاد گر با الگویی از کمال گرایی  را در  درون ایشان   تقویت نموده است.

با این وجود ، لطفا در صورتیکه برایتان امکانپذیر است یک یا دو نمونه عینی از   ذهنیت های همسرتان را  در قبال رفتارهای  شما  نسبت به خانواده شان را مطرح  نمایید تا علل و بسترهای احتمالی ایجاد این ذهنیت ها و واکنش ها ، دقیق تر بررسی گردیده و  راهکارهای متناسب با آن  حضورتان ارائه گردد.

با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری

سلام مهسا گرامی

این الگوهای تکراری که در نمونه های خود اشاره فرمودید،  ارزیابی و استنباطم را در خصوص زندگی با مردی با داشتن ذهنیت والد متوقع و سرزنش کننده، به جای ایفای نقش همسر ، نزدیک می کند. فردی که مدام برای برآورده ساختن معیارهای بلندپروازانه ای که در سر داره به شما فشار آورده و تحت استرس قرار میده. در واقع این واکنش های متوقعانه و پرخاشگرانه ، شما را در موضع منفعلانه و او را در وضعیت پرخاشگرانه تثبیت نموده است. گواینکه ادامه این موضع گیری ها از سوی طرفین، به تداوم این وضعیت دامن خواهد زد.

با این وجود باید چیکار کنیم ؟

* از لاک رفتارهای منفعلانه خارج بشید و با اتخاذ موضع جراتمندانه ، تلاش نمایید احساسات و نگرش خود را در خصوص رفتارهای همسرتان در ادبیاتی صریح و در عین حال محترمانه ابراز نمایید. 

* به او نشان دهید که سلامت یک رابط پویا ، رعایت احترام متقابل است : به وی ابراز نمایید که انتظار دارید احساسات و ظرفیت های شما نیز در جریان ارتباط با همسر و خانواده شان مدنظر قرار گیرد . به عنوان مثال :  " از اینکه نقاط قابل اصلاحم را در ارتباط با دیگران دوستانه به من گوشزد می کنی ازت ممنونم و همونطور که اولویت من نیز بوده و تلاشم در جهت بهتر شدنه رفتارهامون در ارتباط با دیگرانه.. با این حال وقتی می بینم یکطرفه مورد انتقاد و انتظارات متوقعانه قرار می گیرم به شدت تحت فشار قرار می گیرم و آزرده خاطر میشم.دوست دارم این شرایط رو با کمک یکدیگه مورد توجه قرار داده و اصلاح کنیم... در غیر اینصورت من تصور می کنم تو باید تمام انرژیتو صرف رعایت و گوشزد نمودن احترام یک طرفه از سوی من کنی ، در شرایطی که من نخواهم تونست بهت قول بدم  بتونم  این میزان از انتظارات رو به تنهایی برآورده کنم ...".

* نسبیت را برایشان یادآوری کنید : برای آنکه بتوانید به این وضعیت نزدیک شوید ، با او در این خصوص صحبت کنید به عنوان مثال : "  من این انتظار رو دارم این واقعیت رو ازم بپذیری که گاهی اوقات محدودیت ها و موقعیت های متفاوت، رفتارهای مختص با اون رو ایجاب می کنه که ممکنه از طرف تو بی احترامی و یا بی توجهی تعبیر بشه. من بهت حق میدم که چنین برداشتی داشته باشی با این حال ما علی رغم تلاشی که می کنیم نمی تونیم در همه وضعیت ها، به یک شکل، کامل و بی نقص باشیم... همونطور که تو سعی می کنی در این خصوص این نکات رو رعایت کنی با این حال گاهی اوقات می بینم که این خواسته ها اتفاق نمی افته ..." -   این یادآوری های محترمانه، تا حدودی،  موقعیت طلبکارانه و متوقعانه ی ایشان را با چالش روبرو می کنه.

* از او بخواهید پیش از آنکه در خصوص رفتارهایی که انتقاد او را بر می انگیزد موضع بگیرند، تلاش نمایند تا در خصوص علت و چرایی رفتارهای تان با شما صحبت کنند. برخی از سوء تفاهماتی که منجر به توقعات و انتقادهای مکرر میشه، ناشی از استنباط های شخصی غیرواقع بینانه و تعمیم یافته ست.

با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری