سلام مليناي عزيز

نامه شمارا خواندم.

متوجه شدم كه در كشمكش بدست آوردن استقلال خود هستيد، و در اين ميان مخالفتهاي مادر شمارا ناراحت مي كنه و تحملش برات سخت هست.  شما  در مرحله. سني هستيد كه داريد وارد بزرگسالي مي شيد، و در اين گذار تغييرات آهسته اتفاق مي افته، و به اصطلاح اين استقلال بهتر هست كه تافي طور  شكل بگيره تا هم امنيت مادر شما حفظ بشه و بتونه اعتماد كنه و مطمئن باشه كه دخترش اينقدر بزرگ و بالغ شده كه بتونه از خودش مراقبت كنه ، هم خودتون به بلوغ و پختگي برسيد كه بتونيد از پس مسائل و اتفاقاتي كه براتون مي افته بر بياييد، بهترين حالت اين هست كه  به جاي داد و دعوا، شرايط را توضيح بديد، خواسته و نياز خودتون را مطرح كنيد و از مادر بخواهيد كه ايشون هم خواسته و نياز و احيانا دلمشغولي اگر دارند مطرح كنند، تا با هم به يك راه حل مشترك برسيد،هر كدام تلاش كنيد از زاويه ديد طرف مقابل هم به مسئله نگاه كنيد در اين ميان فراموش نكنيد كه  هر خوانواده  قواعد و چهارچوب هاي خاص خودش را داره كه جزيي از محدوديت هاي  ما به حساب مياد كه لازمه كه نسبت بهشون آگاه باشيم. و پذيرش داشته باشيم، و مقايسه خانواده و شرايط خود با ديگر خانواده ها بعيد مي دونم كمك خاصي به حل مسئله شما بكند. اما با گفتگو حتما مي تونيد راه حلي  مناسب پيدا كنيد، شايد گاهي لازم باشه يكم شما عقب بشينيد و كمي مادر و به هم اعتماد كنيد تا اين مسير استقلال به درستي طي بشه.

از اينكه به ما اعتماد كرديد و سوال خود را مطرح نموديد از شما سپاسگزارم.

موفق باشيد.

مونا گوشه

كارشناس ارشد مشاوره