سلام بانوی گرامی

از عشقی  صحبت کردید که  صرفا با دیداری از دور شکل گرفته و از طرفی نیز مشخص نیست طرف مقابل چه احساسی  نسبت به شما دارد، چه بسا با نزدیک تر شدن به ایشان متوجه شوید که اون طور ها هم که در ذهنتان ساخته و پرداخته کردید نیست.

در گام اول بسیار مهم است که خودتان بدانید از خود و علایق و سلایق و معیار های خود برای انتخاب شریک عاطفی چقدر شناخت دارید؟

اول خودتان و احساسات خود را درست بشناسید.

 چه خصوصیتی هست که ایشان را تا به این حد برای شما جذاب ساخته است؟

آیا ویژگی های ظاهریشان و دور بودنشان هست که ایشان را برای شما جذاب ساخته است؟ یا شناختی نسبت به خانواده، شخصیت موقعیت های اجتماعی ایشان هم دارید؟

آیا دلایلی دارید که اینقدر برای شما ارزشمند باشند که بخواهید علاقه خود را بروز دهید؟

با فکر کردن به این سوالات ، اگر دلایل خود را واقعی دیدید، سبک سنگین کردید و به این نتیجه رسیدید که به ایشان احساس خود را اعلام کنید،در نظر داشته باشید که :

* ابراز علاقه به خودی خود چه از جانب دختر  چه از جانب پسر ایرادی ندارد و در واقع اگر احساس ما بیان نشود  چطور طرف مقابل متوجه علاقه ما بشود، اما  در  فرهنگ ما  که غالبا این اتفاق از جانب پسران می افتد ممکن است بیان احساس شما قدری عجیب باشد که بستگی به ظرفیت و بلوغ شخصیتی و عاطفی  ایشان ربط پیدا می کند.

* اگر امکان نزدیک تر شدن به صورت غیر مستقیم وجود دارد در مکان های عمومی، میتوانید به صورت غیر مستقیم ایشان را متوجه علاقه و توجه ویژه خود کنید. در غیر این صورت می توانید که مستقیما نظر و احساس خود را البته نه با شدت و هیجان خیلی زیاد، بلکه به صورت مودبانه و محترمانه اعلام کنید.

* توجه داشته باشید که این ابراز علاقه شما ،

لزوما به معنی دریافت پاسخ مثبت نیست.

عکس العمل طرف مقابل بستگی به ظرفیت پذیرشش دارد.

هر رفتاری که ایشان نشان بدهند هیچ ربطی به ارزشمندی شما ندارد. و جایی برای سرزنش کردن خودتان باقی نمی ماند.

این ابراز علاقه حداقل کمک می کند که شما تکلیفتان با خودتان مشخص شود.

نهایتا با در نظر گرفتن مزایا و معایب این ابراز علاقه به طور کامل  می توانید تصمیم نهایی خود را بگیرید.

دروس غیرحضوری " ساختن رابطه عاطفی بدون شکست" و " 20+40 نکته" می تواند نکات خوبی را برای ساختن رابطه عاطفی به شما یادآور شود.

از اعتماد شما سپاسگزارم

مونا  گوشه - خانه توانگری طوبی