با سلام

گاهی پیامد رفتارهایی که در گذشته انجام  میدهیم احساسات و شناخت ما را در خصوص آن وقایع، در آینده نیز تحت تاثیر قرار  میده.

ذهن، گاهی ساختار و حتی فعل و انفعلات موجود در آن رویدادها رو تحریف میکنه، در برآورد نقش خود در بروز اون اتفاقات دچار بیش تخمینی و بزرگنمایی میشه و همزمان فرد رو دچار تشویش،تنش و اضطراب میکنه. بنابراین برای کاهش احساس اضطراب و  عذاب وجدان، دست به مکانیسم های دفاعی ای میزنه تا اثر رویدادهای گذشته رو در ذهن خنثی کنه. 

بعنوان مثال سعی میکنه به مادر خود کمک کرده و بهش احترام بذاره.  شاید بظاهر در جبران کردن آنچه که در گذشته نسبت به او کوتاهی کرده است . با این حال ممکن است این رفتار، نوعی دفاع در برابر احساسات اضطرابی ، احساس گناه و خود-سرزنش گری ست که در رابطه با آن خانوم برای خود متصور میشه.

طبیعتاً همسر شما بابت اتفاقات گذشته متاثر شده است. باید بهش حق داد.  خود را بخشی از روایت تلخ زندگی فردی می داند که در آن یک زن آسیب دیده است. مشکل اینجاست که نقشش را در به وجود آمدن این رویدادها  اغراق آمیز و فاجعه بار می پندارد. چه بسا به نظر میرسه با توجه به علائمی که در خصوص آن خانوم مطرح نمودید چنانچه این شرایط از سوی همسرتان جهت پشتیبانی و همراهی با ایشان ادامه می یافت سرنوشتی مشابه با انتخاب های قبلی آن خانوم پیدا می کرد. 

قاعدتا همسر شما طبیب و یا درمانگر وی نبوده که بخواهد بابت وضعیت ایشان خود را مسئول پیامدهای آن بداند. هر چند نگرانی از وضعیت هم نوع، خصلتی انسانی ست با این حال، این نکته را مدنظر داشته باشند که محدودیت های ما ایجاب نمی کنه که بتوانیم در هر شرایطی به تنهایی به نیازهای دیگران پاسخگو باشیم.

 در شرایط کنونی نقش شما به عنوان همسر و همراهی صمیمی در کنار ایشان می تونه در آرام کردن تدریجی شرایط کنونی موثر باشه. همچنین مراجعه به رواندرمانگر جهت تسریع در کاهش علائم و روند بهبود توصیه می شود.

با نشکر از اعتماد شما

شایان غدیری