بانوی گرامی سلام

نامه شما را خواندم، متوجه شدم که انتظاری از همسر خود داشتید وپاسخی که تمایل داشتید را در مقابل دریافت نکردید و این موضوع باعث سرخوردگی و دلخوری شما شده است.در واقع این حق را برای خود قائل می شدید که سهمی داشته باشید اما درخواستی در این خصوص نداشتید، چه فکری مانع شما می شد که این درخواست را مطرح کنید؟ باپاسخ به این سوال می توانید از موانع ذهنی خود برای رسیدن به خواسته هاتون آگاه شوید.

زمانی که از نیاز ها و خواسته های خود می گذرید، آنها را به زبان نمی آورید و انتظار دارید که دیگران خودشان متوجه شوندو به این ترتیب آهسته آهسته ظرف خشم خود را پر می کنید و با نگفتن این موضوع و خواسته خود به همسرتان بیشتر به فکر کردن و پرداختن موضوع در ذهن خود دامن می زنید و نه تنها حالتان بهتر نمی شود که یا آتش خشم شما بیشتر شعله ور می شودو یا بیشتر در حالت سردی و غم و بی تفاوتی فرو می روید تا خود را در مقابل این شدت ناراحتی حفظ کنید.

برای بیرون آمدن از این موضوع مهمترین قدم گفتگو است. در گام اول هدف از این گفتگو را مشخص کنید، انتظار نداشته باشید که با این صحبت همسرتان صد در صد تغییر کنند، بلکه متوجه موضوع می شود، و احتمال همکاری ایشان و شنوندگیشان بیشتر می شود.

از طرفی این انتظار که دیگران از خواسته و انتظارات شما بدون اینکه شما حرفی بزنید مطلع باشند هم چندان واقعبینانه نیست. بنا براین لازم است خودتان برای برآورده شدن خواسته تان قدمی بردارید تا احساس بهتری نسبت به خود و زندگی خود داشته باشید.

فراموش نکنید که آنجا خانه شماست و شما در ساختن این خانه و حفظ خانواده  سهم بسزایی دارید.طلاق شاید راه حل برخی از مشکلات باشد اما در مرحله آخر قرار دارد، قبل از آن تمام مسیر های دیگر را امتحان کنید فرصت برای بیرون آمدن از زندگی همیشه هست.

با تشکر از اعتماد شما

مونا  گوشه - خانه توانگری طوبی