پسری هستم ۲۶ ساله که با دختری همسن خودم در دانشگاه آشنا شدم. رابطه مان بسیار آرام و با شیب ملایم شروع شد و از چت معمولی، صحبت، هر روز دیدن هم در دانشگاه و هر روز با هم بودن، به زندگی با هم زیر یک سقف رسید. از اول رابطه من مطرح کردم که نیاز به قدری زمان دارم (چند سال) تا شناخت برای ازدواج پیدا کنم. و لی اون ازدواج رو توی دلش دوست داشت ولی قبول کرد و رابطه رو ادامه داد. بعد از چند ماه اول فهمیدم همونه که میخوام و باهاش صحبت کردم که با هم خارج میریم و اونجا ازدواج میکنیم. چون من ازدواج به روش سنتی مذهبی رو دوست نداشتم. اون هم چیزی نمیگفت و من گمان میکردم اونم راضی شده. ۱.۵ سال با هم بودیم. بسیار هم رو دوست داشتیم و اون همه کاری برای من میکرد ولی من قدر مهربونیای اون رو نمیدونستم و فکر میکردم حالا که ما همدیگه رو انتخاب کردیم، همه چیز تمام شده. به همین علت اونجوری که باید ازش قدردانی نمیکردم، گاهی کم توجهی میکردم و گاهی قهرهای بی مورد و بی ارزش. ولی تعداد این موارد به کل رابطه زیاد نبود و کلیت رابطه خیلی خوب بود.
در یکی از این قهر ها، اون گفت که میخواد تموم کنه ناگهانی و من متوجه شدم چون مدتیه بی توجهی های من توی دلش جمع شده، با شخص دیگه ای وارد رابطه شده که من هم شخص رو میشناسم ولی فکر میکردم صرفا یه دوست معمولیه. در یک ماهی که اون در حال صحبت با پسره اس، من ساعت ها فکر کردم، این که آیا میتونم این خیانت رو ببخشم؟ آیا میخوام ازدواج کنم‌؟‌ و آیا میخوام دیگه اون آدم قبلی نباشم و بهش توجه کنم و ناراحتش نکنم ؟ و هر چه بیشتر فکر کردم بیشتر فهمیدم که حاضرم هر کاری براش بکنم چون انتخاب من این آدمه وکسی قابل قیاس باهاش نیست. این موارد رو باهاش در میون گذاشتم ولی اون میترسه که این رفتارها موقتی باشه و من مجدد رفتارای قبلیم رو تکرار کنم. از طرفی میترسه که با فرصت دادن به من شخص جدید رو از دست بده گرچه که شرایط من برای ازدواج و ادامه زندگی از پسر دوم خیلی بهتره و اون هم این موضوع رو تایید میکنه. من در خلوت خودم تصمیم گرفتم واقعا جاهایی که رابطه ایراد داره رو اصلاح کنم ولی نمیدونم چطور میتونم این رو بهش ثابت کنم. از طرف دیگه اون داره میره خارج از کشور و سریع باید تصمیم بگیره. پیشنهاد شما در این شرایط چیه ؟

مهمترین سوال :