درود بر شما

تغییر و ورود به دنیای ناشناخته، بیرون آمدن از دنیای امن شناخته شده فعلی احساس ترس و ابهام را به همراه دارد. یکی از این تغییرات مهم، مهاجرت کردن است.

به طور کلی ترس از دست دادن و فقدان یکی از بزرگ ‌ترین اضطراب‌های انسان بوده و هست. انسان‌ها معمولاً از فقدان می‌ترسند. این فقدان یا از دست دادن می تواند مسائل و آیتمهای مهم زندگی یک فرد را در بربگیرد مثل محل زندگی و هر آنچه همراه با آن است (وابستگی ها، تعلق خاطرها، آدمهای اصلی که عدم حضورشان اضطراب زاست).

تفاوت در دیدگاههایی نظیر مهاجرت دائمی در بین افراد به خودی خود نمی تواند مشکل ایجاد کند اما آنجا که بحث ازدواج پیش می آید قضیه تفاوت پیدا می کند. زیرا همسو نبودن نظام ارزشی طرفین می تواند آسیب جدی به رابطه بزند. شما خانواده ای سنتی دارید و خانواده ایشان در خارج از کشور زندگی می کنند. همین مدل متفاوت ارتباط خانوادگی می تواند ابعاد وسیعی در زندگی و ارزشهای افراد داشته باشد. چرا که بیانگر دو سبک زندگی متفاوت است. نمی توان کسی را یافت که ارزشهای والدینش را ناخودآگاه درونی نکرده باشد.

نکته بسیار مهم دیگر، عدم تمایل شما به اقامت دائمی در کشوری دیگر است. نکاتی که در حال حاضر برای شما اهمیت دارد بعد از ازدواج بی اهمیت نمی شوند. یعنی اگر شما آدمی هستید که تمایل به ماندن دائم در کشوری دیگر ندارید پس از ازدواج نظرتان نه فقط تغییر نخواهد کرد بلکه دلتنگی بیشتری حس خواهید کرد.

در حال حاضر برای اینکه تصمیم نهایی بگیرید می توانید نظرتان را با ایشان مطرح کنید (بهترست از ترسِ تمام شدن، چنین موضوع مهمی را نادیده نگیرید). اگر نظر ایشان این بود که به دلیل تمایل به ازدواج با شما از اقامت دائم می تواند صرفنظر کند، می توانید مدتی معین را در خارج از کشور زندگی کنید. اما اگر ایشان تمایل به زندگی دائم داشت و پذیرش این موضوع برای شما و خانواده تان امکان نداشت؛ بهترست قضیه را تمام کنید و ادامه ندهید. انتظار هم نداشته باشید الزاماً با درخواست شما موافقت کند. ایشان نیز حق دارد به شیوه ای که مدل زندگی شان است، کنار والدینش زندگی کند.

از اعتماد شما سپاسگزارم

علی اکبری-خانه توانگری طوبی