بانوی گرامی

سلام

این که فرزند شما در خصوص اینکه کاردستی که درست می کند و یا لگویی که می سازد خراب شود واکنش هیجانی ناخوشایندی نشان می دهد و واکنشش شدت دارد در واقع از سلامت روان ایشان است چرا که در حال برآورده کردن نیاز به خودمختاری اش است و وقتی با شکست و ناکامی مواجه می شود احساس غم و اندوه می کند و آن را برون ریزی می کند. احتمالا اولین جمله ای که ما بیان می کنیم از این دست است که " اشکالی نداره" " دوباره می سازیمش" " طوری نشده که اینطوری اشک می ریزی" در حالی که واقعیت از نظر او و در دنیای او متفاوت است و شاید از دید او مهم ترین و ناراحت کننده ترین اتفاق افتاده باشد. پیشنهاد ما به شما این است که در وهله اول به جای دادن راه حل، یا پرسیدن اینکه شکل اولش چطوری بوده  و ... با او همدلی کنید. با احساسش همراه شوید. او را بشنوید و بهش اجازه دهید واقعه را توصیف کند و احساسش را بیان کند. و در گام بعدی باز به جای اینکه پیشنهادی دهید، از او بپرسید که خودش چه پیشنهادی دارد و در این صورت او تشویق می شود به اینکه بتواند هم هیجاناتش را ببیند و تجربه کند هم اینکه بتواند آنها را تاب بیاورد و هم با عبور کردن از آنها به راه حل و حل مسئله برسد. و در نهایت اگر کمکی از شما ساخته باشد بهش کمکی کنید.

با تشکر از اعتماد شما

مونا گوشه 

خانه توانگری طوبی