سلام بانوی گرامی

نامه شما را خواندم و متوجه شدم که در موقعیت تصمیم گیری برای ازدواج مجدد خود قرار گرفته اید. با توجه به شرایطی که هر دو دارید و بچه هایی که سنین نزدیک به هم دارند، اینکه شما هر دو همدیگر را دوست داشته باشید و با هم سازگار باشید یک طرف ماجراست و قسمت دیگر این است که این بچه ها هم بناست با هم زندگی کنند و لازم هست که با هم آشنا شوند و آهسته وارد دایره امن یکدیگر شوند و به عنوان خواهر و برادر جدید بتوانند همدیگر را بپذیرند. در مورد خودتان هم باز نمی توان به صورت قاطع نظر داد که آیا می توانید از پس دو پسر بچه برآیید یا نه. و پاسخ تمام این سوالها را در طول زمان و وقت گذاشتن برای آشنایی و معاشرت نزدیک کردن می توانید متوجه شوید. هر قدر ارتباط صمیمانه تری بتوانید با هم برقرار کنید احتمال همکاری و پذیرش از سوی بچه ها هم بیشتر می شود.

در خصوص مهمترین سوال  شما باید بگویم که یک جواب واحد نداریم لزوما نمی توان گفت که چون ایشان در سن بلوغ هستند مشکل ایجاد می شود یا نمی شود. خیلی مهم است که نحوه آشنایی بچه ها با هم  و با شما و یارتان چطور باشد و یک مرتبه در عمل انجام شده قرار نگیرند. هم بتوانند شما و یارتان را بپذیرند به عنوان والد جدید  هم اعضای دیگر را به عنوان خواهر و برادر تازه وارد قبول کنند. برا ی این آشنایی ها لازم است که زمان بدهید و بدون اصرار و اجبار با توجه به سنشان این اتفاق بیافتد و در این پروسه حضور یک خانواده درمانگر نیز می تواند تسهیل کننده این آشنایی و ایجاد فضای امن جدید باشد و مفهوم خانواده جدید را برای خودتان و فرزندانتان تعریف کند.

باتشکر از اعتماد شما

مونا گوشه - خانه توانگری طوبی