سلام.من مدتى است كه از آقايى خوشم اومده و ايشون هم ظاهرا در برخورد هاش بي تمايل نبود. حتى زمان هايى كه من انتظارش رو نداشتم توجه هاى ويژه بهم نشون داد، مثلا اينكه يه سفر رفت كه از ٦روز سفر ٤ روز، هر روز با من تماس ميگرفت و شرح ماوقع ميداد. حتى يه بار رفت به محلى در اون شهر كه ميدونست من خيلى به اونجا علاقه دارم و ويديو كال كرديم و بعدها در صحبتهامون به اينكه اون شب خيلى خوب بود و (يه جورى)بود اشاره كرد. اين يك نمونه بود. اما بعدش مثلا براى مدت طولانى حتى يك احوالپرسى ساده هم نكرد. من الان بعد از ٣ ماه كه از اين ماجرا ميگذره، خواستم با ايشون قرار ملاقاتى بذارم و از طريق (fact feeling offer) موقعيت رو شفاف كنم. ايشون هم در ابتدا استقبال كرد از اين قرار ملاقات اما در عمل (انگار كه ترسيده باشه) هى ماجرا رو به تعويق انداخت. در ضمن ما حدود يك سال هست كه هم رو دورادور مبشناسيم، اما زياد تعامل نداشتيم. در حد يك كلاس مشترك و يكى دو بار ديدار بعدش. البته تلفنى و در فضاى مجازى در ارتباط بوديم.

مهمترین سوال :
من واقعا از رفتار دوگانه ايشون خسته شدم. ميدونم كه چنين آدمى شايد مناسب من نباشه با اين مدل رفتار و من انتظار care بيشترى دارم از سمت كسى كه ابراز تمايل ميكنه براى ارتباط نزديكتر. ولى نميدونم بايد چطور با اين موقعيت پيش اومده برخورد كنم كه در ذهنم چيز آزاردهنده اى ازش باقى نمونه؟ من سعى كردم با ايشون صحبت كنم و بهشون بگم كه حس كردم اين مدل ارتباطى از دوست
اجتماعى كمى بيشتره و اينكه آيا اين حس من درسته يا نه؟ اما ايشون دو بار تابحال قرار ملاقات رو به تعويق انداخته
ايراد كار من كجاست؟ و طرز برخورد مناسب با چنين فردى چى هست واقعا؟ من نميخوام چهار سال بعد وقتى به امروز فكر ميكنم خودم رو سرزنش كنم كه چرا اقدامى نكردم يا حداقل ميخوام حرف بزنم كه بدهى عاطفى نداشته باشم به خودم