سلام 

نامه شما را خواندم. 

بیشتر برداشتم این بود که موقعیت هایی که شما خشم را تجربه می کنید حتما باید رفتاری داشته باشید که احساس خشم تان کم شود و بعد از آن ممکن است احساس پشیمانی را تجربه کنید.

شاید در قدم اول بهتر است بین محرک خشم و علت خشم تان تفاوت قائل شویم. محرک آن موقعیتی ست که شما را خشمگین می کند که می تواند یک حرف باشد، یک رفتار از سمت اطرافیان باشد یا....

به هرحال اتفاقی که اینجا رخ می دهد برداشت و تفسیر شما از آن محرک است که برای شما چه معنایی دارد و چگونه آن رفتار را تفسیر می کنید؟ در واقع یکی از عواملی که می تواند شما را خشمگین می کند معنا و تفسیرتان از آن موقعیت است. 

"خشم بیان وارونه ی نیازهای ماست" درواقع ما نیاز به عشق، همکاری، تایید، توجه، دوست داشتن، دیده شدن، آرامش، درک شدن و....داریم و ممکن است آنها توسط اطرافیان مان نادیده انگاشته شوند و همین باعث می شود تا ما دچار احساس خشم شویم. که درواقع میخواهیم با این احساس نشان دهیم نیاز ما دیده نشده است.

پس تا اینجا اینگونه شد:

1) محرک خشم: موقعیتی که ما را خشمگین می کند.

2) علت خشم: تفسیری ست که از آن موقعیت داریم.

3) نیاز: نیازی که در آن موقعیت نادیده گرفته شده است.

4) بیان و ابراز خشم:

در این مرحله نیاز داریم که در مورد خشم مان صحبت کنیم ولی شاید آن چنان عصبانی هستیم که ممکن است در صحبت کردن دچار سرزنش، قضاوت شویم و نتوانیم اطلاعات درستی را انتقال دهیم و دچار خطای شناختی شویم. 

به قول آقای دکتر در این موقعیت بهتر است "درنگ مقدس" ی را تجربه کنیم که با فاصله گرفتن از موقعیت و بررسی سه گام قبلی به ما کمک می شود تا سهم خودمان را هم در نظر داشته باشیم. اینکه آیا تفسیر ما از ان موقعیت درست است؟ آیا لزوما طرف مقابل همان منظوری را داشته است که ما داریم؟ 

اگر شیوه های قبلی بیان خشم نتوانسته برای ما کارامدی داشته باشد به نظرتان چه چیزی باعث می شود همچنان به همان الگوی قبلی ادامه دهیم؟ در این موقعیت ها این شیوه بیان خشم با توجه به اینکه برای ما کارآمد نیست ولی پاداش نهفته ای دارد که ما همچنان به تداوم آن می پردازیم. 

در گام آخر به جای بیان پرخاشگرانه می توانیم به موقعیت اشاره کنیم بدون قضاوت و سرزنش و بعد از احساس مان بگوییم "من ناراحت شدم" ، "من عصبانی شدم" ، "من دلخور شدم" و.....اشتباهی که مرتکب می شویم بیان می کنیم تو منو عصبانی کردی و این کلمه "تو" طرف مقابل ما را در موقعیت تدافعی قرار می دهد و ناخودآگاه به دنبال اثبات این می رود که نمی خواسته ما را عصبانی کند ولی زمانی که بیان می کنیم "من" به این معناست که این احساس برای ماست و ممکن است طرف مقابل لزوما قصدش این نبوده و انگار ایشان در حالت همراهی و همدلی قرار می گیرند تا اینکه به سمت دفاع کردن از خودشان بروند. 

کتاب بسیار کاربردی و ساده و کم حجم "موهبت شگفت انگیز خشم" انتشارات اختران می تواند در این مورد به شما کمک کند تا با احساس خشم تان به شکل متفاوت تری رفتار کنید. یکی از کمک های بزرگی که می توانید به خودتان کنید بررسی علت های خشم تان می باشد. شما از رفتارهای اطرافیان چه برداشت هایی دارید که می تواند باعث احساس خشم تان شود؟

باتشکر

زهرا محمدی- خانه توانگری طوبی