یه دختر چادری و معتقد و شیعه ام. سال 94 فارغ التحصیل شدم. از مهر 94 یه کار مناسب همراه با آرامش پیدا نکردم.
قبلا آرزوم این بود دکترا بگیرم و استاد دانشگاه بشم اما بخاطر اینکه آینده شغلی مقطع دکترا و شانس هیت علمی شدنم کم بود منصرف شدم. یکی از دلایلش معدل زیر 14 کارشناسیم بود و یکی دین پدرم که اهل حقه.
بهار 96 یکی از هم کلاسی های دوران ابتدایی و هم روستایی پدر و مادرم رو دیدم، اون زمان حق التدریسی با مقطع ارشد توی دانشگاه تدریس میکردم، باهم از طریق اینستاگرام در ارتباط بودیم، بعد تلگرام.
یکطرفه عاشق و شیدایش شدم. شاید دلیلش توجه های بیش از حد ایشون بود
چند وقت پیش بهش گفتم عاشقشم و میخوام باهاش ازدواج کنم.
گفت مثل خواهرمی. فرو پاشیدم. تا چند روز توی شوک بودم و فقط بالا می آوردم و اشک میریختم.
بعد از مدتی دوباره دیدمش، بهش پیام دادم که من خواهرت نیستم و اون شب برای اینکه آرومم کنه باهام چت نامتعارف کرد. بعد از اون شب، به خاطر اعتقاداتم خیلی عذاب کشیدم و باهاش کات کردم.
یک بار که تنها اومده بودم تهران استوری گذاشتم و ایشون بهم زنگ زد و به اصرار من رو به خانه اش برد. قصد برقراری رابطه جنسی داشت اما اجازه ندادم و خونه اش رو ترک کردم.

مهمترین سوال :
داره سن ازواجم بالا میره. یک طرفه عاشق شدم و میترسم با کسی ازدواج کنم که دوستش نداشته باشم و بعد از ازدواج به عشقم فکرکنم. یک ساله دارم از طرف عشقم پاسخ منفی برای ازدواج میشنوم. چون مذهبی ام، نتونستم باهاش وارد رابطه ی دیگه ای بشم. خسته شدم، میخوام فراموشش کنم که نمیتونم. بعد از اون اتفاق خیلی باهام بد رفتار می کنه، تحقیرم میکنه.
میخوام به اهداف قبل از ورود ایشان به زندگی برسم، دکترا بخونم و استخدام بشم و به ثبات شغلی برسم. میخوام یه ازواج موفق داشته باشم. هرکی بهم نزدیک میشه ازم فرار میکنه و من میمونم و وابستگی. در دلم رو روی همه مردان بستم و سخت احساس تنهایی میکنم و فکر میکنم خیلی از خدا دور شدم و معتقد نیستم