31 ساله هستم و به واسطه همسرم که دانشجوی دکترا در آلمان هستند 3 ساله به این کشور مهاجرت کرده ام. در ایران برای رضایت پدرم با وجود بی علاقگی رشته شیمی خواندم و کار کرده ام. بعد از مهاجرت، 2 سال زبان خواندم و مدرک گرفتم، به امید شروع یک زندگی موفق. اما همه چیز سخت تر از چیزی بود که فکر میکردم. رشته دانشگاهی رو نتونستم تغییر بدم به دلایل قانونی و ناامیدانه رشته شیمی رو دوباره از لیسانس، ترم بالاتر ادامه میدم ولی کوچکترین کششی ندارم.
بسیار ناامیدم و احساس بی عرضگی میکنم، نمیتونم درست تصمیم بگیرم که چه رشته ای رو انتخاب کنم که در اینده پشیمون نشم؟ به کارهای کامپیوتری و دیزاین علاقه دارم ولی احساس میکنم شروع برای یه خانم 31 ساله خیلی دیر است و ممکنه نتونم و شکستی دوباره باشه. از طرفی باید برای این رشته هم حداقل 4 سال زمان بگذارم و یاد بگیرم اون هم با هزینه شخصی. همسرم درآمد خوبی داره ولی متاسفانه بی منت کاری رو انجام نمیده. من باید غرورم رو کاملا له کنم و 4 سال تحمل کنم. بسیار سر درگم هستم و از اینکه چرا در ایران رشته مورد علاقه خودم رو نخوندم و الان کاری از دستم بر نمی آید، ناراحتم.

مهمترین سوال :
چطور درست تصمیم بگیرم و با ناامیدی ناشی از عدم ثبات شغلی در سن 31 سالگی چه کنم؟ آیا برای پیدا کردن مسیر نو در این سن دیر است؟ آیا فقط برای درآمد داشتن باید بی علاقه مشغول به کار بشم؟ یا علاقه را مد نظر بگیرم؟ با احساس بازنده بودن چه کنم؟ در حالی که کارهای داوطلبانه زیادی با علاقه و موفقیت انجام داده ام.