سلام. 17 ساله ازدواج کردم، یک ازدواج سنتی. شوهرم خود کم بینی داره و این خود کم بینی رو با تحقیر کردن من و بچه ها، به خصوص بچه اولم که 13-14 سالشه، بروز میده. من خیلی سعی کردم شرایط رو طوری مدیریت کنم که ایشون کمتر عصبانی بشه، اما گاهی اوقات سر یه موضوع الکی قشقرق درست می کنه و بعد از اون هم قهرهای طولانی و توهین های مداوم که تحمل شرایط رو غیر قابل تحمل می کنه.
ضمن اینکه ما خیلی اجازه رفت و آمد نداریم، باید برنامه هامون رو طوری تنظیم کنیم که وقت هایی که ایشون منزل نباشند بریم، و مهمونی هم حق نداریم داشته باشیم و مهمونی هایی هم که سمت فامیل همسرم داریم هم مادر همسرم برآورد می کنه چقدر هزینه می شه و به همسرم پول اون یا مواد اون رو می ده که خوب من اصولا خیلی دخالت نمی کنم. اما چون مهمون دوست دارم غذا رو تهیه می کنم، اما خودم حق مهمونی دادن ندارم.
موضوع بعدی بحث هدیه دادن به بقیه برای مناسبت های مختلف هست، چون توی فامیل خودشون مامان شون پول هدیه رو می ده اگر نه همسرم اصلا براشون مهم نیست به بقیه هدیه نده. شما این رو تعمیم بدید به کل زندگی
اوایل سعی می کردم کنار بیام با شرایط اما الان خیلی سخته

مهمترین سوال :
خیلی سعی کردم با همسرم صحبت کنم اما صحبت کردن با ایشون همراه می شه با توهین و تحقیر. یا اینکه حوصله نداره و تهدید میکنه.
موضوع بعدی هم اینه که الان بچه ها دارن بزرگ می شن و متوجه این تحقیرها و توهین ها می شن
نمی دونم ادامه دادن این زندگی درسته یا نه؟
می شه امید داشت این زندگی درست بشه؟
نگران آینده بچه ها هستم به خصوص جدیداً شاهد پرخاشگری دختر 5 ساله ام شدم و باز این موضوع نگرانی من رو خیلی زیاد کرده