سلام دوست گرامی

وقت شما بخیر

امیدوارم زمانیکه این پاسخ را می خوانید در شرایط بهتری باشید. و بابت تاخیری که در ارائه پاسخ به وجود آمده از شما عذرخواهی می کنیم. تجربه سختی را در این رابطه متحمل شده اید. ارتباط با فردی که می آید و پس از آنکه میزانی از تعلق و دلبستگی را ایجاد کرده و رها می کند؛ برای شما دردناک بوده است. 

گاهی افراد از اینکه روابط عاطفی شان به سمتی معنادار و جدی سوق پیدا کند هراسان می شوند. گاهی در زیر این بلاتکلیفی ها، نگرانی ها  و اضطراب های ناشی از عدم تعهدشان(تعهد-هراسی ناشی از یک منِ متزلزل و آسیب دیده ) و یا باورشان مبنی بر ناپایدار بودن تجربه ی صمیمیت به واسطه آسیب هایی که در دلبستگی های گذشته شان دیده اند؛  آنها را از نزدیک شدن پایدار به شریک عاطفی شان دور می کند. لذا زمانیکه نشانه هایی از وابستگی را از سوی فرد مقابل دریافت می کنند نقطه ایست که آنها تعامل مستقیم را رها کرده و از دلبستگی بیشتر اجتناب می کنند. چرا که دلبستگی در باور شکل گرفته این افراد، یعنی آسیب دیدن، رها شدن، تنها ماندن.  هرچند بصورت غیرمستقیم در سایه ی به ظاهر امن شان ، رابطه ای  کج دار مریض را دنبال می کنند.

هرچند  من از دلایل،  خصوصیات و ویژگی شخصیتی ، خلقی، عاطفی و فکری فرد مقابل و عواملی که باعث عملکردشان شده اطلاعاتی کافی در دست ندارم با این حال مساله مهم، ماندن در چنین روابطی ست. وقتی نشانه هایی از بی تفاوتی، تزلزل و عدم ثبات را شاهد هستیم. گاهی در چنین روابطی می مانیم چراکه تقویت ها و  پاداش های موقت( محبت و توجه و در رابطه بودن) ما را در چرخه ای از تکرار دردها نگه میدارد. ما بعضا در الگوهای ناکارامد، منافع فوری و کوتاه مدت را به پیامدهای بلند مدتش ترجیح میدهیم. وجود برخی از تله های وابستگی/گرفتار و یا رهاشدگی در ما، باعث می گردد موقتا برای اجتناب از درد جدایی، از طریق دادن امتیاز به فرد مقابل، در یک رابطه عاطفی مخرب بمانیم. و پیامدهایش ، عزت نفس مان را پایمال کند.

لذا پیشنهاد می شود با در نظر گرفتن نکاتی که در توضیحات تان و پاسخ مطرح گردید؛ از ادامه چنین ارتباط هایی(حتی بصورت مجازی)  با فردی با الگوهایی از بلاتکلیفی میان ماندن و رفتن ، بصورت آگاهانه اجتناب نمایید. 

با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری