باسلام واحترام

در رابطه با توضیحاتتان نکاتی خدمتتان ارائه میشود که امیدوارم بتواند برای شما مفید باشد:

در رابطه با زود رنج بودنتان در روابط مخصوصا رابطه با همسرتان گفتید که ابتدا بهتر است تعریفی از زودرنجی داشته باشیم:

حساسیت و زود رنجی که در روانشناسی تحت عنوان تحریک پذیری زیاد نیز شناخته می‌شود به معنای این است که فرد بیش‌تر از سایرین تحت تأثیر رویدادها و جریانات زندگی قرار می‌گیرد و دچار هیجانات منفی می‌شود.که یکی از نشانه های آن واکنش سریع نشان دادن مانند بغض وگریه کردن است.درمان حساسیت و زودرنجی تا حد زیادی به یادگیری مهارت تنظیم هیجانی و کنترل احساسات بستگی دارد. برای اینکه بتوانید زودرنجی خود را درمان کنید و این مهارت‌ها را بیاموزید، لازم است که به یک روانشناس مراجعه کنید. چراکه روانشناس علاوه بر آموزش، علل و ریشه‌های زودرنجی‌تان را بررسی خواهد کرد و در صورت وجود اختلالاتی نظیر اضطراب و افسردگی برنامه درمانی مشخصی را برای شما تعیین خواهد کرد.  

گرچه گریه یک بخش عادی از زندگی است، اگر بیش از حد باشد همان طور که خدمتتان عرض شد می تواند نشانه ای از اختلالات خلقی یا شخصیتی باشد که برخی اختلالات خلقی رایج عبارتند از:
افسردگی
‌اختلال اضطراب 

گریه کردن در حقیقت ، نوعی بروز احساسات هست و تا زمانی که دلیلی به همراهش نباشد نمیتواند در یک انسان نمود پیدا کند. اگر توجه کنید هیچ انسانی در حالت عادی ، حتی اگر اراده هم کند توانایی گریه کردن رو ندارد.حالا سوال من از  شما این است که ، میتوانید دقیقا احساساتی رو که باعث شکل گرفتن عمل گریه در وجود شما میشود راتوضیح بدید؟
تا به حال شکستی را در زندگی تجربه کردید؟
اتفاقی در زندگی برای شما افتاده که نتوانید حق خودتان را بگیرید و این مشکلاتی را برای شما به همراه آورده باشد؟
میتوانید چند مورد از موفقیت هایی که شما را واقعا خوشحال کرده ، (در این سالهای اخیر) مثال بزنید؟

در نظر داشته باشید گاهی اوقات احساس ناتوانی به صورت موقت به انسان غلبه میکند و یا در اثر همین موضوع اعتماد به نفس انسان برای دقایقی مغلوب واقع میشود ، این مطلب به خودی خود یک فشار به روان انسان وارد میکند که مخصوصا خانم ها برای تخلیه به دنبال راه حل میگردند که تحت چنین شرایطی گریه اولین راه حلی هست که مغز به ان پاسخ میدهد.

توجه کنید که بالا رفتن اعتماد به نفس و در پی ان باور داشتن به رفتار و توانایی های خودتان ( همان طور که عنوان کردید)به شما کمک خواهدکرد ،زمانی که در چنین شرایطی قرار میگیرید ، احساسات و عواطف خودتان را کنترل کنید و رفتار های خودتان را با دیگران کاملا سنجیده بروز دهید و متوجه شوید چطور آرامش خودتان راکاملا حفظ کنید.

پیشنهاد من برای شما این است که در گام  نخست از خودتان سوال کنید که بدترین چیزی که ممکن است اتفاق بیفتد چیست؟شاید در ابتدا یک ترس از تصور بدترین اتفاق برای شما ، تمام ذهنتان را احاطه کند، اما زمانی که بیشتر تامل تان را به کار بگیرید میبینید به سادگی این مشکلات رو میشود مدیریت کرد.

اما چند راهکار که میتواند به شما در این زمینه کمک کند خدمتتان ارائه میکنم:

۱) بر تنفس خود تمرکز کنید. توجه به الگوی تنفس طبیعی بدن یکی از راه های جلوگیری از گریه است.. به دم و بازدم تنفس خود توجه کنید. برای کسب آرامش دوباره خود میتوانید هوا را با یک نفس عمیق از طریق بینی داخل کرده و از طریق دهان بیرون بدهید. هدایت هوا به داخل شکم در این روش یک آرامبخش برای کنترل گریه بخصوص در زمان عصبانیت و یا بغض کردن است.
۲) موقعیت خود را برای کنترل گریه تغییر دهید. تغییر موقعیت و ورود به فاز جدید به شما در پاک کردن وضعیت قبلی کمک مینماید. البته به یاد داشته باشید در این روش کنترل گریه ، فقط میزان اضطراب شما کاهش پیدا میکند و ذهنتان منحرف میشود ولی مشکل هنوز به طور کامل حل نشده است.

• اگر ایستاده‌اید ، بنشینید و اگر نشسته‌اید ، راه بروید
• از اتاقی به اتاق دیگر بروید .
• ۳)اغلب گریه‌های مکرر ناشی از عدم توانایی در بیان نیازهای عاطفی، به افراد اطراف شما است. درباره چرایی و زمانهایی که نیاز به پشتیبانی عاطفی دارید با عزیزان وهمسرتان  صحبت کنید.
• ۴)شل کردن عضلات صورت: هنگامی که فردی گریه می‌کند چهره اش سفت می‌شود . تمرکز بر عضلات صورت و آرامش آنها می تواند به جلوگیری از گریه کمک کند.
• ۵)تشخیص احساسات: گاهی اوقات گریه می‌تواند یک رفلکس باشد، زیرا افراد برای فهمیدن احساسات خود تلاش می کنند. تلاش برای درک علت ناراحتی و دستیابی به راه حل های عملی مفید تر از پوشاندن مشکل با گریه است.
• امیدوارم با توجه به نکات بالا وبررسی دقیق مشکلتان توسط درمانگر بتوانید بر این مشکل خود غلبه کنید.
• با سپاس از اعتماد شما
• الهه دهقانیان
• خانه توانگری طوبی