سوال خود را هم اکنون بپرسید

پاسخ متنی و صوتی

توسط درمانگران، مشاوران و روانشناسان

دریافت در کمتر از ۲۴ ساعت

به صورت محرمانه و کاملا خصوصی

پرسش خود را هم اکنون از مشاوران ما بپرسید...
ارسال سوال

خودکشی

پرسش

تاریخ ثبت : 21 فروردین 1396
2,188  بازدید
ثبت و ویرایش پاسخ
لغو درخواست
خواهری 17 ساله دارم که مدت زیادی در طول روز را در اتاقش سپری می کند . ایشان مدتی است به بیماری میگرن دچار شدند و استرس بسیار زیادی دارند.در مدرسه فرزانگان 1 درس می خواند و حدود یک سال است که هر روز از اینکه در این مدرسه است احساس تنفر می کند. علاقه بسیار زیادی به هنر دارد. با موافقت مادرم و پیگیری های ایشان قرار شد که در مقطع پیش دانشگاهی د رمدرسه هنر نام نویسی کند. اما پدر بنده و من و خواهرم کاملا مخالف بودیم و مدام در حال سرزنش کردنش بودیم. چند شب پیش به دکتر مراجعه کردند و دوز قرص میگرن را افزایش دادند . شب گذشته با خودرن 9 قرص اقدام به خودکشی کردند . هنگامی که متوجه حال بد خود میشود به خواهرم که پزشک است موضوع را اعلام می کند. سریعا توسط خانواده به بیمارستان منتقل می گردد و بعد از شستشوی معده حالشان خوب می شود و از دکتر میخواهد که موضوع را به کسی نگوید.
به نظر بنده مشکلات دیگری نیز دارد که حاضر به صحبت به خانواده نیست. لطفا راهنمایی بفرمایید چطور می شود به ایشان کمک کرد. به شدت ناراحت هستم و نزدیک عروسی بنده است و متاسفانه به شدت فرکم مشغول بوده و نگرانم.

مهمترین سوال :

پاسخ نوشتاری پاسخگر به سوال شما

شایان غدیری
شایان غدیری
24 فروردین 1396 ساعت 08:45

سلام شبنم گرامی


شرایط بسیار دشواری را پیش رو دارید. و اهمیت مداخلات درمانی، زمانی حائز ضرورت می شود که مارکرهای پیش بینی کننده افکار و رفتارهای شبه خودکشی مشاهده گردد. این نشانه ها شامل عوامل فیزیولوژیک و روانشناختی ست. میگرن و سردرد های شدید - استرس بالا- فشارهای بیرونی فزاینده خانواده بر ایشان ، بخشی از عوامل اشاره شده ایست که وی با آنها روبروست.بررسی ها و مطالعات نشان داده اند افرادی که از سردردهای میگرن رنج می برن حدوداً دو برابر بیش از افرادی که میگرن  ندارند در معرض ابتلا به افسردگی و افکار خودکشی هستند. بروز این علائم و افکار ، زمانیکه سن فرد کمتر از سی سال باشد بیشتر نیز  خواهد بود.


لذا توصیه می شود در اسرع وقت ضمن پیگیری  معاینات و آزمایشات دوره ای خواهرتان توسط پزشک متخصص ، با مراجعه به روانپزشک ( ترجیحاً متخصص کودک و نوجوان) بتوانید این وضعیت را به میزان زیادی کنترل نموده و با استمرار برنامه های درمانی مربوطه، به بهبودِ چشمگیر، امیدوار باشید.

در کنار این اقدامات ضروری،  تلاش نمایید اعضای خانواده ضمن پرهیز از صدور پیام های متناقض، توجه و مراقبت بیشتر و همسو تری را نسبت به ایشان ابراز نمایند.

به این انتظار نباشید  که خواهرتان باید مشکلات و  نگرانی هایشان را به اعضای خانواده بگوید. نوجوانان در این سن، تمایل چندانی به این ابراز گری ها ندارند.  اگر اندوهگین و تنهاست، در کنارش بمانید و او را حمایت کنید. 



با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری

معرفی کتاب :
+
معرفی فیلم/مقاله :
+
معرفی دروس غیر حضوری :
+
اکشن پلن :
+
ثبت و ویرایش پاسخ
لغو درخواست

سوالات مشابه