درود بر شما مادر گرامی

سن کودک شما سن پر مخاطره ای است؛ یعنی سنی است که کودک در آن دست به رفتارهای نامناسب می زند، بنابراین با صبوری اجازه دهید تا کودکتان از این مرحله عبور کند. از طريق شناسايي‌ علّت‌ رفتار فرزند خود مطمئناً در رفع‌ آن‌ موفّق ‌تر عمل‌ خواهيد نمود. اگر به تازگی این رفتارها به وجود آمده با بررسی دقیق تری باید به دلایل آن پی برده و منبع این بدرفتاری ها حذف شوند. اگر این رفتار بوده و به مرور بیشتر شده، واکنش های شما باعث این عادت ها در او شده اند و شما باید رویه خود را تغییر دهید.

توجه بفرمایید:

• اين كه چرا پسرتان اين رفتارها را از خود بروز می ‌دهد و چگونه ياد گرفته است به سبك ارتباطي و شيوه تعامل شما به عنوان والدين كودك مربوط می‌شود؛ چرا كه عكس‌العمل‌ها و رفتارهاي خود والدين در اين ميان خيلي تأثيرگذار است و باعث تشديد پرخاشگري كودكان ميشود كه اگر آن رفتارها اصلاح گردد، به‌ طور چشمگيری از پرخاشگری كودكان كاسته ميشود. پس خوبست توجه به شیوه ارتباطی خود و همسرتان و نیز با کودکتان داشته باشید.
• کودکان‌ مضطرب‌ نمی ‌توانند کودکان‌ آرامی‌ باشند. آنها رفتارهایی‌ پرخاشگرانه‌ از خود بروز می ‌دهند؛ البته‌ بلافاصله‌ پشیمان‌ می ‌شوند و از والدین‌ خود عذرخواهی‌ می‌ کنند. اگر از کودک‌ مضطرب‌ بپرسیم‌ که‌ چرا پرخاش‌ می‌ کنی‌ و عصبانی‌ هستی؛ خواهد گفت‌ نمی‌ دانم.؛ یا خواهد گفت‌ دست‌ خودم‌ نیست.
• حتماً لازم‌ نیست‌ والدین‌ با خودِ کودک‌ پرخاشگری‌ کرده‌ باشند؛ چنانچه‌ او شاهد رفتارهای‌ خشونت ‌بار پدر و مادر با افراد دیگر نیز باشد، این‌ گونه‌ رفتار را فرا می‌ گیرد. بنابراین‌ کودکان‌ از طریق‌ مشاهده، رفتارهای‌ والدین‌ را می ‌آموزند.
• یکی از دلایل تکرار رفتار پرخاشگرانه این است که کودک به این نتیجه می ‌رسد که نه ‌تنها رفتار پرخاشگرانه ‌اش منجر به پیامد بدی نمی ‌شود بلکه تقویت هم می ‌شود. مثلاً والدین گاهی چون حوصله سر و صدا و داد و فریادهای کودک خود را ندارند یا از رفتارهای پرخاشگرانه او می‌ ترسند، هنگام بروز رفتار پرخاشگرانه از سوی کودک سریع او را به خواسته‌ اش می ‌رسانند تا او را آرام کنند، در نتیجه کودک یاد می‌ گیرد برای رسیدن به خواسته‌ اش پرخاشگری کند.
• اگر بد رفتاری‌ کودک نشانه اعتراض وی است، به او و اعتراضش گوش دهید؛ زیرا گاه بد رفتاری‌ در بچه ها نشانه اعتراض آنهاست. این نوعی رفتار تلافی جویانه است که برخی از کودکان در پیش می گیرند؛ زیرا احساس می کنند فقط با اینگونه رفتارها است که می توانند نارضایتی خود را نشان دهند.
• گاهی هم کودک تنها برای جلب توجه والدین به خود و قراردادن خود در کانون توجه خانواده پرخاشگری می‌کند و والدین نیز بدون آنکه متوجه باشند با توجه به او (توجه مثبت مثل دلسوزی کردن) او را به خواسته‌اش می‌رسانند و به این ترتیب احتمال اینکه در دفعات بعد برای جلب توجه والدین، پرخاشگری کند را افزایش می‌دهند. پس باید مراقب باشید که با رفتار خود موجب تقویت رفتار منفی در او نشوید.
• زمانی که کودکتان شروع به پرخاشگری می‌کند، صبور بوده و زود از کوره در نروید. از چنین فرصت هایی برای آموزش کودک خود بهره بگیرید. با آرامش با او صحبت کنید و به او بگوئید چگونه برای به دست آوردن خواسته های خود باید عمل کند. اما به خواسته ای که در هنگام پرخاشگری دارد ترتیب اثر ندهید.
• در موارد عدم پرخاشگری، رفتارهای مثبت کودک مورد تشویق و توجه قرار گیرد. جهت تقویت رفتارهای مثبت می توان از جدول رفتاری و امتیاز دادن بهره برد. البته با توجه به سن فرزندتان (۶ سال) باید بیشتر بصورت دیداری باشد تا بتواند بفهمد. یعنی قرار گرفتن و بالا رفتن امتیازات را ببیند.
• در رفتار با کودک به ویژه زمانی که می خواهید رفتاری نامطلوب را کاهش دهید؛ باید ثابت قدم باشید. یعنی اینکه شما و همسرتان باید از قبل، در مورد اینکه فرزندتان مجاز به انجام چه کارهایی است و چه کارهایی را نباید انجام دهد، هماهنگ باشید. و نیز باید بدانید، در صورتیکه فرزندتان ازحد خود تجاوز کرد چگونه با او برخورد کنید که در این مورد نیز نیاز به هماهنگی قبلی دارد. وقتی کودک کار خطایی انجام می دهد نباید یکی از شما کودک را دعوا کند و دیگری از او حمایت کند. همچنین نباید در مورد یک عمل کودک یک روز بی توجه باشید ولی روز دیگر بخاطر همان کار او را دعوا کنید. نتیجه آنکه روش شما باید مداوم ، مشابه، و هماهنگ باشد.
• تغیر این رفتار، با شناسایی و توجه به مواردی که خدمت تان عرض شد امکان پذیر است. فقط توجه داشته باشید که تغییر، تدریجی است.
  

موفق باشید

از اعتماد شما سپاسگزارم

علی اکبری-خانه توانگری طوبی