سلام آرتا گرامی

به میزان اختلاف سنی خود و ایشان اشاره ای نکرده اید. اما به نظر می رسد درگیری ذهنی شما در حال حاضر، اختلاف سنی نیست و شما تمایل به ادامه رابطه با ایشان ندارید ولی به دلیل دلسوزی برای ایشان، اقدام به قطع رابطه نمی کنید.

دوست گرامی، ازدواج یک مسئله چند فاکتوری است. تناسب خانوادگی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، مذهبی، سنی، تحصیلی به همراه داشتن جاذبه جن.سی از عواملی است که بایستی در ازدواج مدنظر قرار داد. ضمن اینکه با توجه به فرهنگ عامه و عرف جامعه ما، نظریات والدین نیز در همسرگزینی جوانان از اهمیت زیادی برخوردار است. به نظر می رسد شما این تناسبها و رضایت والدین تان را در رابطه با ایشان احساس نمی کنید.

خیلی از افراد ممکن است از نظر ما آدمهای خوب و موجهی باشند اما الزاما هر آدم خوبی مناسب ما نیست. ضمن اینکه ترحم به یک فرد و احساس گناه داشتن از ترک کردن او هم دلیلی برای ادامه دادن یک رابطه نیست. 

وقتی با توجه به محتوای نامه تان تمایل شما در مجموع به جداشدن و قطع این رابطه است بهتر است با ادامه دادن و وابسته کردن بیشتر ایشان، امیدوارش نکنید. ضمن اینکه شما در وهله اول مسئول زندگی و انتخابهای خود هستید نه مسائل زندگی یک فرد دیگر.

اگر تصمیم شما به جدایی است می توانید در یک ملاقات حضوری ضمن برشمردن ویژگی های مثبت او و تشکر کردن از لحظات خوبی که در کنارش داشته اید اعلام کنید که:  ادامه این ارتباط و یا ازدواج با ایشان، انتخاب نهایی من  نیست و البته این به معنای نامطلوب بودن شما نیست.

از جوابها و جملات مبهم استفاده نکنید و منظورتان را مستقیما بگویید و چنانچه تصمیم تان قطعی است، بر سر این تصمیم بمانید.

از اعتماد شما سپاسگزارم

علی اکبری-خانه توانگری