با سلام به شما الهه عزیز

با توصیف هایی که از حال و هوای خود کرده اید, قابل درک است که در یک چالشی قرار گرفته اید که :

اولا طبیعیست و دوما لازم است براش کاری کنید.

اینکه طبیعیست بدین معنیه که در سن و سالی که شما هستید احتمال شکل گیری چنین احساسات و خیالپردازی ها وجود دارد. بخصوص اگر با فردی هم مواجه شود که به نحوی تحت تاثیر یکی از ویژگی هایش قرار گرفته باشد که همین امر باعث می شود یک ویژگی در فرد مورد نظر کفایت کند و بزرگ نمایی هم بشود و بستر شیفتگی را فراهم کند. پس در مورد حس هایی که الان دارید, شاید بهترین کلمه را (شیفتگی) بکار برده اید . در نظر داشته باشید هرچه خیالپردازی در این خصوص بیشتر باشد, فعالیت هورمونها هم بیشتر خواهد شد . در واقع ایندو یکدیکر را تقویت می کنند. هورمون و خیالپردازی .

اینکه بهتر است چه کنید را بی شک خودتان می دانید و این شما هستید که بین دو عامل هورمون و خیالپردازی قرار دارید .یعنی : 

هورمون -خود-خیالپردازی

اگر خود را در این میان مستاصل بدانید قطعا بین این دو عامل طبیعی , میانجی گیری درستی نمی توانید بکنید و فشار ایندو منجر به تغییر رفتاهایی در شما می شود که خیلی احتمال دارد آن رفتارها را دوست نداشته باشید.

اگر می توانید این مسئله را اینگونه ببینید و مهارت خودمدیریتی را بیاموزید یا در خود تقویت کنید و اگر ایشون تنها فردی اند که قادرند به شما درباره کنکور و .‌.. مشاوره بدهند,!!! خب ادامه بدهید و حس و حال تان را هم مدیریت کنید در غیر اینصورت بهتر است از مشاور دیگری برای پیشبرد اهداف کنکورتان استفاده کنید که این برهه از زمان تان را با خیالپرازی هایی که باعث اذیت شدن تان می شود به هدر ندهید. 

یادتان باشد هرقدر بیشتر  برنامه ریزی و اهداف تان را دنبال کنید, ذهن تان هم بر روی همین امر متمرکز می شود و اکر زمانهایی هم ذهن دوباره به این سمت متمایل شد, بپذیریدش و به بگید : بعدا.

"من الان کار مهم تری دارم که باید انجام بدهم چون هدف بزرگتری دارم" 

گفتگوهای اینچنینی در مهارت خودمدیریتی بسیار موثر خواهد بود.

با تشکر از شما 

ویدا چیتگر. ارشد روانشناسی. خانه توانگری