سوال خود را هم اکنون بپرسید

پاسخ متنی و صوتی

توسط درمانگران، مشاوران و روانشناسان

دریافت در کمتر از ۲۴ ساعت

به صورت محرمانه و کاملا خصوصی

پرسش خود را هم اکنون از مشاوران ما بپرسید...
ارسال سوال

چه رفتاری صحیح تره ؟

پرسش

تاریخ ثبت : 11 خرداد 1396
6,193  بازدید
ثبت و ویرایش پاسخ
لغو درخواست
دختری هستم 33 ساله تحصیلکرده و موفق حدود 6 ماه پیش با پسری 36 ساله با موقعیت شغلی خوب و رفتاری عالی آشنا شدم . بعد از یک هفته عنوان کردن که مجرد نیستن و یکساله که در استانه ی جدایی هستن و بعد از یک ماه به طور رسمی جدا شدن . ازروز اول عنوان کردن که دنبال دختری میگردن که تحت هرشرایطی کنارشون باشه . و قصد ازدواج به شرط شناخت کافی دارن چون دوست ندارن دوباره اشتباه کنن. اوایل که از همسرشون جدا شده بودن کمی افسره بودن اما الان بهتر شدن . چند هفته پیش در یک موقعیتی در حد سلام و احوالپرسی با پدرم صحبت کردن . راهنمایی که میخواستم این بود که چه رفتاری کنم که این رابطه زودتر سرانجام بگیره . و به سمت ازدواج بره .
این رابطه با اینکه 6 ماه از قدمتش میگذره ولی عمق داره و حس میکنم واقعا علاقمند و وابسته شده ولی هنوز ترسهایی داره .
ممنون از شما و همکارهای محترمتون.

مهمترین سوال :

پاسخ نوشتاری پاسخگر به سوال شما

ویدا چیتگر
ویدا چیتگر
04 تیر 1396 ساعت 13:24

با سلام خدمت شما 

در خصوص سوالی که فرمودید, به چند نکته اشاره می کنم.

. پیش از هر رفتاری که بخواهد اوضاع را به سمت ازدواج پیش ببرد, بهتر این است که ابتدا علت یا علت های جدایی ایشان از همسرشان را مد نظر قرار دهید. بررسی این دلایل البته به صورت کلی نه اینکه خیلی وارد جزئیات شوید, می تواند به شما کمک کند که ایشان علاوه بر ویژگی هایی که هم اکنون و در طی این مدت شناختید, در رابطه با زندگی زناشویی شان چه خصوصیاتی داشته اند و چی شد که زمانی که هنوز اقدام به جدایی نکرده بودند, با شما آشنا شده و این را از شما پنهان کرده بودند? 

این مهم است که این موارد را شناسایی کنید.

از طرفی به نظر می رسد که در این میان شما خودتان را کمتر مد نظر دارید چون می فرمایید که : حس می کنم علاقمند و وابسته شده ولی هنوز ترس هایی داره !!! 

آنکس که قرار است با شرایط ایشان آشنا باشد و خود را بشناسد که از رابطه و ازدواج چه می خواهد, در وهله ی اول شمایید. 

دکتر شیری : طبیب آدم زخمی نشو

بهتر است بحران موقعیت ایشان را شما به دوش نکشید و نقش التیام بخش را براشون به عهده نگیرید.

اتفاقا بهتر است شما با رفتارتان جهت و سرعت خاصی به این امر ندهید و بگذارید که ایشان به تنهایی سهم خود را در نافرجامی زندگی گذشته شون ببینند و اصلاحاتی را اگر لازمه ( که احتمالا هم هست) در خود ایجاد کنند و با رشد و دیدگاهی بازتر و واقع بینانه تر با زخمی که خود, التیام داده اند, به سمت شما بیایند و پس از آن به عنوان دو فرد بالغ برای زندگی آینده ی خود برنامه ریزی کنید. 

با تشکر از شما 

ویدا چیتگر . ارشد روانشناسی. خانه توانگری 

ادبیات محترمانه و بدون قضاوت : 15
کارآمدی پاسخ : 10
معرفی کتاب :
+
معرفی فیلم/مقاله :
+
معرفی دروس غیر حضوری :
+
اکشن پلن :
+
ثبت و ویرایش پاسخ
لغو درخواست

سوالات مشابه