سوال خود را هم اکنون بپرسید

پاسخ متنی و صوتی

توسط درمانگران، مشاوران و روانشناسان

دریافت در کمتر از ۲۴ ساعت

به صورت محرمانه و کاملا خصوصی

پرسش خود را هم اکنون از مشاوران ما بپرسید...
ارسال سوال

برخورد با والدین

پرسش

تاریخ ثبت : 07 تیر 1396
4,430  بازدید
ثبت و ویرایش پاسخ
لغو درخواست
با سلام
چند وقته مادرم رفتارهای عجیبی میکنه و با چیزهای خیلی کوچک انقدر عصبانی می شود و خود زنی و گریه میکند که واقعا می مانم که باید چه کنم ؟(از اول سال ۲بار اتفاق افتاده)
با اینکه توان مالی این را دارم که خانه ای کوچک اجاره کنم وتنها زندگی کنم تا شاهد همچین برخوردی نباشم، اما او اینقدر دم از تنهایی می زند که من عذاب وجدان گرفته ام که ایا درست است این کار را بکنم؟ در ضمن اینکه از طرفی هم نگران انها هستم که مبادا از پس کارهایشان بر نیایند. البته خواهر و دو برادرم هم در این میان کم لطفی کرده و ان جوری که باید و شاید به انها سر نمی زنند و هوای انها را ندارند.
از طرفی هم نگران خودم هستم ، خیلی رو خودم کار کردم که جوابی ندهم که موجب عصبانیت ایشان شود ولی ایشان از هر حرفی که با هم بزنیم بالاخره یک برداشت منفی خواهد کرد،احساس بدی دارم، راهنماییم کنید. ایا مستقل شدن من صحیح است؟
ممنون

مهمترین سوال :

پاسخ نوشتاری پاسخگر به سوال شما

فاطمه علی اکبری
فاطمه علی اکبری
09 آبان 1396 ساعت 13:38

سلام مریم گرامی

توضیحات تان را خواندم. احساس شما و شرایط تان قابل درک است.

مواردی که از رفتار مادرتان مرقوم فرموده اید حالاتی است که نیاز به بررسی توسط یک رواندرمانگر دارد. اگر شروع این حالات به صورت حاد و ناگهانی بوده می توانید دلیل آن را نیز بیابید. مثلا به دنبال یک پیشامد چنین رفتارهایی از ایشان سر زده و یا اینکه ایشان رفتارهایی مشابه داشته و اکنون تشدید شده است؟ در هر حال رفع مسئله اصلی و یا استفاده از راهکارهایی برای کاستن اضطراب موضوع ناراحت کننده برای مادرتان می تواند به شما کمک بیشتری نماید تا زندگی در یک منزل جدا.

موارد زیر را نیز در نظر داشته باشید:

  •  به احساسات مادرتان اعتبار دهید. گاهی بیان جملاتی نظیر : احساسات و نگرانی هایتان  رو درک می کنم - بهتر می شوی - افکار آزاردهنده ات رو رها کن - مشکلی که  داری ذهنی ست و یا افرادی در شرایط بدتر از تو هستند، نخواهند توانست چندان  در بهبود وضعیت ایشان کمک کننده باشند. چرا که واقعاً ممکن است تجاربی را  که او در حال لمس آن است را شما نتوانید احساس کنید. اعتبار بخشی، یعنی در  رفتار و گفتار خود به او نشان دهید که در شرایط سختی ست و احساسات  ناخوشایندی را که با آن دست و پنجه نرم می کند واقعی هستند.
  • روزها  و لحظاتی را که در این مدت توانسته احساسات نسبتاً مطلوبی را تجربه کنند  را به یاد آورده و آنها را برای یکدیگر بازگو نمایید. البته این تداعی ها ممکن  است از سوی مادر به کندی صورت بگیرد.
  •  موقعیت  هایی را که مادر در آن حال بهتری را تجربه می نمایند را برایشان بیشتر  مهیا سازید : این موقعیت ها می تواند تشویق انجام اعمال و رفتارهایی باشد  که با آن حال بهتری را در گذشته تجربه می کرده اند.
  •  قابل درک است که گاهی اوقات، فرزندان ازدواج نکرده ی یک خانواده از سوی سایر خواهران و برادران متاهل، مورد کم لطفی قرار گرفته و اگر والدینی داشته باشند که نیاز به رسیدگی فرزندان وجود داشته باشد؛ ممکن است ناخودآگاه این توقع از فرزند مجرد در خانه بیشتر باشد. بهتر است شما با خواهر و برادران تان گفتگو کنید. سایر خواهر و برادران شما به اندازه شما در برابر والدین تان مسئول هستند. از آنها بخواهید تا با شما تشریک مساعی داشته باشند.
  • زندگی جدا از خانواده ممکن است تغییر در شرایط تان ایجاد کرده و در ابتدا رضایت خاطر شما را جلب نماید. اما زندگی مجردی برای یک دخترخانم ممکن است با برخی سختی هایی همراه باشد که شما به دلیل بودن در خانه پدری با آن مواجه نبوده اید. یعنی تغییر منزل، نوع مشکلات شما را عوض خواهد کرد نه اینکه کلاً آنها را حذف کند. بهتر است مواردی را که خدمت تان عرض شد در نظر داشته باشید تا بتوانید شرایط کنونی را بهبود ببخشید.


با احترام-علی اکبری

خانه توانگری طوبی

معرفی کتاب :
+
معرفی فیلم/مقاله :
+
معرفی دروس غیر حضوری :
+
اکشن پلن :
+
ثبت و ویرایش پاسخ
لغو درخواست

سوالات مشابه