درود حمیده گرامی

میل به دوست داشتن و دوست داشته شدن و تشکیل خانواده در نهاد آدمی، یک خواسته طبیعی است اما گاهی اوقات مسائلی وجود دارد که این خواسته بهنجار را تحت تاثیر خود قرار می دهند که یکی از آنها، مسائل جسمانی است.

احساس شما قابل درک است، زیرا به جز نگرانی های شخصی، مسئله فرهنگ و عرف جامعه ما نیز وجود دارد که در مورد ازدواج دختران، بسیار نامهربانتر از پسران است و بنابراین استرس بیشتری به دختران تحمیل می شود. اما این بدان معنا نیست که شما نتوانید یک ازدواج مثبت داشته باشید.

در نظر داشته باشید که اطرافیان ما به همان صورتی به ما و مسائل مربوط به ما می نگرند که خود ما به آن می نگریم. درواقع نوع نگاه ما به منزله مجوزی است که به دیگران می دهیم. شما به دلیل شرایط جسمانی خود، حتی امکان ادامه تحصیل را از خود گرفته و از ترس واکنش خواستگاران، به آنها جواب منفی می دهید. پرسش اینجاست که تا چه حد می توانید به این شیوه ادامه دهید؟

دوست عزیز، بهتر این است که به جای تمرکز بر جسم خود، نسبت به دستاوردها و جایگاه تان تمرکز کنید. شما دخترخانم کوشا و با استعدادی بوده اید که تحصیلات عالیه و جایگاه شغلی مناسب دارید و حتما ویژگی های مثبت دیگری هم دارید که به آنها اشاره نکرده اید. اینها منابع مناسبی هستند که به کمک آنها بتوانید حال خوب داشته باشید و آن را منوط به قضاوتهای دیگران نکنید. نظام ارزشی افراد نیز با هم تفوت دارد و اگر یک نفر از ادامه خواستگاری انصراف داد دلیل به تعمیم نمی شود.

چنانچه خواستگاری داشتید که حداقلهای شما را تامین می کرد در جلسه نخست نیازی به بیان شرایط و یا جزئیات نیست. اگر خواستگاری ادامه یافت، در جلسات بعدی می توانید مسئله را مطرح نمایید و البته نوع گفتن شما بسیار مهم است. یعنی مشکل شما باید به عنوان بخشی از شرایط شما تعریف شده باشد که عملا تاثیری هم در پیشرفت تحصیلی و اجتماعی شما نداشته است. همچنین ادامه تحصیل و ازدواج، منافاتی با هم ندارند و اگر به ادامه تحصیل علاقه دارید می توانید آن را انجام دهید و همزمان موقعیتهای مناسب ازدواج را نیز بررسی کنید تا بتوانید تصمیم مناسبی در این باره بگیرید.

از اعتماد شما سپاسگزارم

علی اکبری_خانه توانگری