سوال خود را هم اکنون بپرسید

پاسخ متنی و صوتی

توسط درمانگران، مشاوران و روانشناسان

دریافت در کمتر از ۲۴ ساعت

به صورت محرمانه و کاملا خصوصی

پرسش خود را هم اکنون از مشاوران ما بپرسید...
ارسال سوال

وسواس یا اضطراب

پرسش

تاریخ ثبت : 23 تیر 1396
1,869  بازدید
ثبت و ویرایش پاسخ
لغو درخواست
سلام
من در دوران نوجوانی خیلی به ظاهر و طرز راه رفتن خودم حساس شده بودم،وقتی تو خیابون راه می رفتم احساس می کردم نگاه دیگران به من تمسخر آمیزه،بعد مدتی مشکلم حل شد و دیگه چنین حسی رو نداشتم.پارسال تو محیط کارم مورد تمسخر ظاهری یه سری همکارام البته با عنوان شوخی قرار گرفتم و دوباره همه اون احسایات بد برگشتن.دوباره حساسیت افراطی من نسبت به طرز راه رفتنم شروع شد به حدی که تمرکز رو ازم گرفته بود.به حدی که همش نگران نگاه های دیگران بودم.بعد که از اون محیط خارج شدم حسای بد دوباره رفتن و عادی شدم.الان دوباره تو همونجا کار پیدا کردم و قراره برگردم.هنوز نرفتم ولی دوباره وسواس من نسبت به طرز راه رفتنم شروع شده.به روانپزشک مراجعه کردم گفت که من اختلال خود زشت پنداری دارم و داروی الانزاپین و فلوواکسامین تجویز کردن.البته مشکل من با ظاهرم شبیه اختلال خود زشت پنداری نیست،مثلا من دوست ندارم عمل زیبایی کنم،یا فکر نمی کنم زشت هستم.فقط از نگاه های دیگران دچار اضطراب میشم.امروز مطلبی در مورد اضطراب اجتماعی خوندم و متوجه شدم علایم خیلی شبیه منه.من هم خیلی نگران قضاوت و نگاه های دیگران هستم به طوری که

مهمترین سوال :

پاسخ نوشتاری پاسخگر به سوال شما

فاطمه علی اکبری
فاطمه علی اکبری
12 اسفند 1396 ساعت 13:44

درود بر شما

همه  ما در شرایطی قرار گرفته ایم که اضطراب را در درون مان حس کرده ایم. مثل  دانش آموزی که در حال نوشتن، متوجه نگاه معلم به خودش میشود و ناگهان دچار  استرس شده و از نوشتن بازمی ماند.

اما  گاهی این استرسها شکل دیگری به خود می گیرند. بدین معنا که فرد از انجام  برخی رفتارها در جمع خودداری می کند و یا نگران نظرات دیگران در مورد رفتار و ظاهر و لباس خود است زیرا دائم نگران است که مبادا اشتباهی  از او سر بزند و مورد داوری دیگران قرار بگیرد.

نوشته اید در دوران نوجوانی این حالت را داشته اید و رفع شد و حالا دوباره برگشته، به نظر می رسد ریشه این اضطراب شما به سالهای قبل از نوجوانی شما بر می گردد، اضطراب شما با توجه به دوره نوجوانی نمود پیدا کرده و در حال حاضر نیز همان حالات را تجربه می کنید. ممکن است این نوع نگرانی، در طی دوره نوجوانی تا همین سن با شما بوده ولی به آن توجهی نداشته اید و در حال حاضر با نوع رفتار همکاران تان بروز پیدا کرده است.

تشخیص اضطراب اجتماعی بر عهده روانشناس یا روانپزشک است. اینکه شما به دنبال کنترل و درمان این مشکل هستید نکته ای مثبت در خصوص شما است.

توجه بفرمایید:

×  اضطراب مسئله ای است که مقابله و کنترل آن، زمانبر است. لازمست که برای کنترل نگرانی های تان وقت صرف کنید.

×  عمده اضطراب های اجتماعی در نگرانی از قضاوت شدن توسط مردم ریشه دارد. به  همین دلیل برخی رفتارها در جمع محدود می شود مثل همین مواردی که  شما به آن اشاره کرده اید. در واقع گاهی، این ذهن ما است که مسائل را به  صورتی مبالغه شده درمی آورد. با مدیریت ذهن می توان افکار آسیب زننده را  کنترل کرد.

 ×  توجه بفرمایید که آنچه که برای شما مهم است و رفتاری که دارید برای بیشتر  مردم اهمیت چندانی ندارد و کسی الزاما به شما دقت نمی کند.

×  البته احتمال هم دارد که شما مورد قضاوت کسی قرار بگیرید، ولی بنا هم نیست  که ما مبنای زندگی و ارتباط و... خود را قضاوت دیگران قرار دهیم. با مردم  زندگی کنید نه برای مردم. همه اطرافیان ما دلسوز و یا خردمند نیستند و دلیلی ندارد که مبنای خوب فکر کردن در مورد خود را نظر دیگران قرار دهید. به ویژه کسانی که با تمسخر دیگران، به نوعی به حریم روانی آنها بی احترامی می کنند.

×  در رفتارهای تان وسواس به خرج ندهید و اگر رفتاری داشتید که بنا به هر  دلیل موجب رضایت خاطرتان نبود، خودتان را آزار ندهید. همه انسانها ممکن است  دچار اشتباهاتی بشوند.

×  توجه به دلیل اضطراب هم می تواند به کنترل آن کمک کند. اگر در مواردی دچار  نگرانی شدید با خودتان چک کنید: چه چیزی در این موقعیت وجود دارد که مرا  نگران می کند؟ به چه دلیل این موضوع اضطراب آور است؟ اگر چیزی که از آن  مضطرب می شوم پیش بیاید چه اتفاقی به دنبال آن رخ خواهد داد؟ در این موارد  چه کاری می توانم انجام دهم؟

×  دوست خوبم، هیچ فردی کامل نیست و بنا هم نیست که باشد. همه ما انسانیم و  کاستی هایی داریم. اگر شما خیلی به خودتان سختی می دهید که دیگران در  موردتان نظر مثبت داشته باشند بهتر است به جای فکر کردن درباره قضاوت  دیگران، از خودتان بپرسید کدام استاندارد را می خواهید برآورده سازید؟

×  افکار بقیه به خودشان مربوط است. ما در ارتباطات مان به دیگران احترام  خواهیم گذاشت اما این احترام به آن معنا نیست که حال خوب خود را منوط به  نظر دیگران کنیم.

× این گزاره را با خودتان تمرین کنید: من فردی دوست داشتنی هستم، حتی اگر گاهی اشتباه کنم یا اینکه آدم ایده آل، وجود نخواهد داشت و من نیز از این قاعده مستثنی نیستم.

×  می توانید در این مواقع جلوی این سیکل معیوب را بگیرید. به جای متمرکز شدن  بر آنچه که مطلوب نبوده، موفقیتها و دستاوردهای خودتان را حتی اگر کوچک هم باشد نیز در نظر  داشته و برای آنها خودتان را تشویق کنید. این کار به ترمیم عزت نفس شما کمک  خواهد کرد.

×  مراجعه به یک رواندرمانگر تحلیلی خدمت شما پیشنهاد می شود.


از اعتماد شما سپاسگزارم

علی اکبری_خانه توانگری



معرفی کتاب :
+
معرفی فیلم/مقاله :
+
معرفی دروس غیر حضوری :
+
اکشن پلن :
+
ثبت و ویرایش پاسخ
لغو درخواست

سوالات مشابه