دوست گرامی سلام

نامه شما را خواندم، متوجه شدم که در ارتباط با اعضای خانواده خود دچار اختلافات و مشکلاتی شده اید و احساس می کنید که درک و پذیرش لازم را از جانب آنها دریافت نمی کنید. و فاصله عاطفی بین شما ایجاد شده است. در نظر داشته باشید که گاهی اختلاف نظر و عدم درک متقابل بین اعضای خانواده طبیعی است و پیش می آید،  و می توان با گفتگو مسائل و سو تفاهمات را برطرف کرد.

همانطور که فرمودید بنا به تجربه ای که از دیدن شرایط و مسائل زندگی خواهر خود داشته اید نسبت به ازدواج بی علاقه شده اید. همینجا لازم هست که توجه کنید که در تمام زندگی های زناشویی بلاخره مسائلی بوجود می آید که می توان با کمک گرفتن از افراد متخصص و همینطور گفتگو کردن و یادگرفتن مهارتهای ارتباطی آن رابرطرف کرد، تعمیم دادن تجربه ای از یک زندگی به زندگی خود ونتیجه گیری کردن به این ترتیب که کلا از ازدواج کردن دوری کنید چندان منطقی به نظر نمی رسد و این تصمیم ناشی از یک خطای شناختی  به نام تعمیم افراطی است.

در مورد مستقل شدن که به آن اشاره کردید، هم باید بگویم که قطعا جزیی از مسیر رشد شما می باشد که بهتر است اتفاق بیفتد، اما توجه داشته باشید که این موضوع اصلا به معنی ترک خانواده، پشت کردن به آنها و قدرت نمایی علیه آنها نیست و نباید باشد، شما می توانید آهسته آهسته با رشد مهارت های خود، با پیدا کردن استعداد ها و توانمندی های خود، زمینه های پیشرفت را فراهم کنید و در مسیر درست گام بردارید،  هدف گذاری های واقعبینانه متناسب با محدودیت ها و امکانات خود داشته باشید تا بتوانید به نقطه ای از استقلال  که در نظر دارید برسید. در این راه ممکن است که لازم داشته باشید از راهنمایی دیگران استفاده کنید ، این دیگران ممکن است اعضای خانواده شما یا فردی متخصص در حوزه مورد نظرتان باشد، و این موضوع هیچ منافاتی با  استقلال شما ندارد.

وقتی تصویر ایده آل خود را از آینده به یک باره جلوی چشم خود تصور کنید اما گامهایی برای رسیدن به آن تصویر نکنید، طبیعی است که احساس ناتوانی و ناکامی به شما دست دهد، اما اگر قدم به قدم همانطور که توضیح دادم پیش بروید، این ترس و حس ناتوانی از بین می رود، پس گامهای کوچکی متناسب با تواناییها و محدودیت های خود در مدت زمان مشخصی تعریف کنید تا به مرور زمان بتوانید به آن تصویر دلخواه خود نزدیک شوید.

از اعتماد شما سپاسگزارم

مونا  گوشه - خانه توانگری طوبی