درود بر شما

تمام شدن یک رابطه عاطفی طولانی مدت، دوره ای از اندوه را به دنبال دارد. به خصوص اگر این جدایی از کسی باشد که شما با اشتیاق و علاقه، آینده ایده آل خود را با او ترسیم کرده بودید. احساس شما قابل درک است.

طبیعی است با توجه به مدت زمانی که صرف این رابطه کرده بودید، با پایان یافتن آن احساس دلتنگی بکنید؛ گاهی از اینکه فرد دیگری شما را دوست نداشته باشد بترسید، از اینکه تنها بمانید احساس نا امیدی بکنید، گاهی احساس کنید وقت خود را تلف کرده اید، گاهی احساس بکنید که قلب شما شکسته است، گاهی احساس شکسته شدن بکنید و عزت خود را خدشه دار شده ببینید و گاهی هم حسرت روزهای خوب رابطه را داشته باشید. اینها واکنشهای سوگ بوده و قابل درک است.

اما در نظر داشته باشید که رابطه سالم عاطفی رابطه ای است که هر دو طرف برای حفظ و نگهداری آن تلاش کنند. انتظار می رود یک آقاپسر که قصد ازدواج با دخترخانمی را دارد، چنانچه بنا به هر دلیل این ازدواج صورت نگرفت بتواند بالغانه تکلیف رابطه را روشن کند نه اینکه تقاضای دوستی معمولی و اجتماعی و... بدهد. 

ضمن اینکه این احتمال را هم در نظر بگیرید که شاید دلیل اصلی انصراف ایشان از ازدواج، واقعا مخالف خانواده نبوده و مسئله به خود ایشان برمی گردد (ترس از صمیمیت، ترس از متعهد بودن، عدم کسب بلوغهای لازم برای ازدواج و...). البته حتی اگر هم ایشان واقعا به دلیل مخالفت خانواده رابطه را به اتمام رسانده باشد؛ بهتر است ابتدا این نکته را بپذیرید که در عرف ما نظر خانواده ها در ازدواج جوانان اهمیت خاصی دارد و بعد اینکه اگر ایشان موفق به قانع کردن خانواده نشده، لازم بوده که رابطه را همانجا تمام کند نه اینکه با عباراتی مثل همکار و دوست اجتماعی، شما را در حالت بلاتکلیفی نگه دارد. آیا از خود پرسیده بودید که تا کی می توانید به امید ازدواج، با ایشان دوست اجتماعی بمانید؟

• تمام شدن یک رابطه عاطفی دوره ای از اندوه را به دنبال دارد مثل شرایطی که فردی از عزیزان ما فوت کرده باشد و داغدار او باشیم. جدایی از یک دلبستگی، برای روان ما مشکل است و یک استرس محسوب می شود. اما بنا نیست که ما این جراحت را تازه نگه داریم.
• مواجهه با واقعیت فراق ایجاد فقدان می‌کند؛ پشت سرگذاشتن خاطرات رنج آور، تحمل مجموعه‌ای کامل از هیجانات مربوط به فقدان، انطباق با تغییراتی که به علت فقدان پیش آمده و شرایط زندگی را تغییر داده است، پذیرفتن فقدان و ساماندهی دوباره زندگی از مراحل دلتنگی است که هر شخصی بسته به شرایط خود آن را تجربه می کند. اما اینکه بخواهید ایشان را کاملاً فراموش کنید، عملا امکان پذیر نیست. شما تلاش خواهید کرد که ضمن سوگواری بر جراحتی که از پایان یافتن یک رابطه طولانی خورده اید، رابطه را مورد بازبینی قرار دهید تا از آسیب به روان تان جلوگیری کنید. در هر حال ایشان در بخشی از مسیر زندگی، همراه شما بوده اند.
• چک کردن برخی موارد می تواند به شما کمک کند تا سهم خود را در این رابطه ببینید و صرفا از والدین ایشان دلگیر نباشید که مانع وصال عاشقانه شما شده اند. ضمن اینکه این احتمال در مورد خود ایشان نیز مطرح است که عدم تمایل به ازدواج می تواند خواسته خودش هم بوده باشد که آن را به صورت عدم رضایت خانواده به اطلاع شما رسانده. به ویژه اینکه خودتان نیز نوشته اید که: خودشم هیچ تلاشی نمیکنه برای رسیدنمون با این همه علاقه.
• با مدیریت ذهن، این رابطه را در ذهن تان پایان یافته بدانید تا مرور خاطرات و یا آرزوی وصال مجدد و شاید برگردد و... که بخشی از واکنشهای سوگ هستند، سبب نشوند که شما نتوانید این دوره را طی کنید. این نکته را نیز در نظر داشته باشید که پسری که بخواهد فرد مورد علاقه اش را برای همیشه در زندگی نگه دارد، راهش را یافته و تلاش خود را خواهد کرد. بلاتکلیفی در رابطه یک زنگ خطر محسوب می شود که علاقه شما مانع از توجه به آن شده بود.
• احساسات منفی بخشی از حال روحی شما در این مقطع خواهد بود. آن را سرکوب نکنید، خودتان را سرزنش نکنید و البته امیدواری بیهوده نیز به خودتان ندهید. احساسات خود را بپذیرید.
• بنا نیست تمام سرمایه گذاری روانی ما روی رابطه عاطفی باشد. شما حتما منابع دیگری برای حال خوب دارید مثل خانواده، دوستان مورد اعتماد که مورد همدلی شان باشید نه سرزنش، شغل خوب، سرگرمی ها و علاقمندی ها. حال خوب خود را می توانید از این منابع بگیرید تا این دوره نیز سپری شود.
• آموزش غیرحضوری "پس از جدایی" خدمت شما پیشنهاد می گردد.

از اعتماد شما سپاسگزارم

علی اکبری- خانه توانگری طوبی