سلام دوست گرامی

خیلی احساس ناخوشایندیه وقتی مجبورید  مدام اطراف خودتون رو مانیتور کنید تا اضطرابی که شما رو آزار میده کاهش بدید.  البته این نگرانی موقتا کاهش پیدا میکنه. با این حال به تقویت این چرخه دامن میزنه. به نظر میرسه اینگونه واکنش ها ، شرطی شده اند. به این شکل که در یک موقعیت فرضی :  یک زن-همسر -شما

ذهن تان ، طی فرایند خطای شناختیِ تعمیم  ، زن را به به عنوان یک موقعیت تهدید کننده ارزیابی میکنه- زن، محرکِ طبیعی نیست. یک محرکِ شرطی شده ی تعمیم یافته ست. که در واقع خطری برای موجودیت رابطه ی شما تلقی نمیشه. وقتی در ارزیابی موقعیتِ تهدید کننده ، دچار تعمیم میشید چرخه ی محرکِ شرطی-پاسخ شرطی ( کنترل کردنِ افراطی ) تقویت میشه.

اینکه این مساله، زمانیکه ایشان از شما دور است بروز پیدا نمی کنه به این جهته که محرکِ شرطی شده ، در شعاع دید شما نیست. 

بنابراین پیش از آنکه لازم باشه ناخواسته خود را ملزم به یک واکنش کنید، در مورد موقعیت هایِ اطراف خود بیشتر فکر کنید. واکنش، یعنی پاسخِ هیجانیِ بدون ارزیابی موقعیت. وقتی تلاش می کنید موقعیت را به خوبی ارزیابی کنید، به یک شناختِ سازگارانه می رسید. این شناخت، روی احساسات شما تاثیر میذاره و رفتار انطباقی و سازگارانه رو به همراه میاره. 

ذهن ، قابلیت نوروپلاستیسیتی داره. یعنی انعطاف پذیریِ قابل تغییرِ الگوهای شکل گرفته در نورونهای عصبی مغز بر اثر تغییر در نحوه تفکر و روابط جدید.

زنی از کنار شما عبور میکنه. در اون لحظه به خودتون اجازه میدید به این  موقعیت فکر کنید پیش از آنکه نگرانی از تهدید، شما را بصورت غیرارادی، مجبور  به واکنش کنه. به مرور تکرار و تمرین این ترتیب، بهتون کمک میکنه در مورد  اتفاقاتِ اطراف تون به آگاهی و بینش بیشتری دست پیدا کنید.

با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری

خانه توانگری طوبی