همراه گرامی 

نامه ارسالی شما را مطالعه کردم

شما تا حدی حق دارید. در راه توانگر شدن مصائب و مشکلات زیادی در راه وجود دارد. اما مهمترین کار بلند شدن از روی صندلی قربانی است. 

تا زمانی که حس قربانی بودن را از خودتان دور نکنید مشکلات سنگین تر و سخت تر جلوه خواهند کرد. 

کسی که باور دارد شکست میخورد قطعا متحمل آن خواهد شد. 

قرار نیست اینجا شعار بدهیم اما واقعیت اینست که اگر نقش قربانی و شکست خورده بودن را در ذهنمان داشته باشیم حتی فرآیند حل مسئله و تجزیه و تحلیلمان نیز درگیر همین باورهای غلط خواهند شد و متاسفانه به نتیجه ی مطلوب نخواهیم رسید. 

و اینکه  فرموده بودید

با علاقه ام کار میکنم. به نحو احسن هم تموم میکنم، اما راضی نیستم. احساس میکنم یه چی کم دارم

این حس شاید از کمال طلبی شما سرچشمه میگیرد که هرقدر کارتان را خوب و کامل انجام میدهید بازهم راضی و خشنود نخواهید بود و فکر میکنید کامل نیست. کمال طلب ها یا کسانی که تله ی کمال طلبی منفی دارند وقتی به این احساس میرسند انرژی شان را برای ادامه کار از دست میدهند و به قولی دچار اهمال کاری میشوند. 

به این معنی که یا کار را باید طبق معیارها و استانداردهای قوی و ایده آل گرایانه شان انجام دهند یا اگر نمیشود برای شروع آن بسیار بی میل و رغبت خواهند شد. پس باز هم نیاز هست به باورهایتان نگاه دوباره بیاندازید. 

باید بپذیرید که هرگز نمیتوان چیز بی نقصی ساخت. فقط باید راهتان را به سمت پیوسته بهتر شدن ادامه دهید. 

برای شناخن تله های شخصیتی و راه های کنترل آنها برایتان منابعی معرفی میکنم که انشالا بتواند کمک کننده باشد. 

امانتدار اعتماد شماییم

سارا میرزامحمدی 

خانه توانگری طوبی