پس از 3 سال دوستی با اطلاع خانواده ها و مشاوره قبل از ازدواج اگاهانه تصمیم به ازدواج گرفتیم و نامزد کردیم و قرار شد مدت زمان بین نامزدی و عروسی 2 سال باشه.
ما عاشق هم بودیم و هیچ گونه مشکلی تو این 3 سال باهم نداشتیم و همه چی زندگیمون عالی پیش میرفت از شغل من تا خرید خونه و لوازم جهیزیه و...
پس از یک مشاجره چندین ماهه بین پدر و مادر خانمم که تا نزدیکی طلاق پیش رفتند ولی بعدش همه چی درست شد رفتار همسرم تغییر کرد.
یه روز ناگهانی گفت باهم صحبت نکنیم یک هفته من حالم خوب نیست فکر میکنم ازدواج واسم زوده و هنوز مجردیم رو نکردم و هفته بعد بدون اینکه با من رو به رو بشه گفت هیچ حسی بهت ندارم و این مشکل از منه نمیتونم طولانی مدت کسیو دوست داشته باشم زندگیت رو حرومه من نکن. موقعیت تو ارزویه خیلی دختراست این رابطه الان تموم بشه به نفعته چون من زن زندگی نیستم و تمام این مدت یه روزایی واقعا عاشقت بودم و یه روزایی حسی بهت نداشتم و چون میترسیدم از جانب خانواده سرزنش بشم حرفی نزدم ولی الان این جرات رو پیدا کردم. به هیچ عنوان خانمم حاضر به گفتگو رو در رو و شنیدن حرف های من نمیشود. من واقعا در شوک به سر میبرم و نمیدونم واقعا چه کار باید بکنم؟؟ اولین مشکل حاد در زندگی ما داره تبدیل میشه به اخرینش و من که هیچ محدودیت و ناراحتی واسه همسرم تو این رابطه ایجاد نکرده بودم داره این بلا سرم میاد.. ایا امیدی به ادامه رابطه هست؟؟ عدم ثبات عاطفی خانمم قابل برگشت و خوب شدن هست؟
من واقعا حق خودم میدونم که بعده 4 سال رابطه یک ساعت فرصت گفتگو با خانمم رو داشته باشم ولی چرا اون نمیخواد با من رو در رو شه؟
رابطه ما خیلی زیبا و عاشقانه بود و من نمیخوام این قدر اسون از دستش بدم لطفا راهنماییم کنید.

مهمترین سوال :