باسلام واحترام

اینکه شما به دنبال یک رابطه جدی و موفق باشید کاملا قابل درک وبسیار خوب است اما اینکه به هشدارهای رابطه که کاملا واضح وگویاست بی توجه بوده اید قابل درک وپذیرش نیست. سوالی که مطرح میشود اینست که چرا زمانیکه متوجه شدید وارد یک رابطه اشتباه شده اید از رابطه بیرون نیامدید؟ آیا فقط دوست داشتن و وابستگی میتواند دلیل موجهی برای ادامه ارتباط باشد؟ آیا به نظرتان طرف مقابلتان وقتی نسبت به هیچ یک از اصلی ترین موارد زندگیش متعهد نبوده میتوانسته یا میتواند نسبت به شما متعهد باشد؟ هزاران سوال اینجا میتوان مطرح کرد که شما اگر بالغانه به آنها بیندیشید بدون هیچ تردیدی متوجه میشوید که در رابطه اشتباه مانده اید واین بلاتکلیفیتان به خاطر وابستگی میان شماست.

شما درگیر یک رابطه عاطفی کاملا اشتباه شده اید ،منطق شما میگوید این رابطه اشتباه است و طرفتان قصدش جدی نیست اما دل شما میگوید صبر کنید و بهش فرصتبدید شاید اقدام کند

همچنین قرار نیست ما در رابطه ناجی طرف مقابل باشیم واز سر دلسوزی مرهم دردها ومشکلاتش باشیم ،که شما دقیقا بارها اینکار را کرده اید وایشان نیز شما را دقیقا به این خاطر میخواهند که سنگ صبوری برای ایشان باشید.در این شرایط اشتباه ترین فکری که مانع تصمیم گیری درست میشود اینست که شما فکر کنید ایشان شما را خیلی دوست دارند وباشما از همه بهتر رفتار میکند.

تردید داشتن در فرآیند تصمیم گیری امری بسیار عادی است اما بی توجهی به احساساتدرونی و تردیدهایی که دارید، مسلما اشتباه است.همچنین بسیاری از افراد به خصوص خانم ها مستعد پذیرش این باور غلط هستند که می توانند با عشق، توجه، تلاش و علاقهو ترحم  شریک آینده زندگی خود را تغییر دهند. اما آنچه از آن غافل می مانیم این است که عادت هایرفتاری طرف مقابل ما طی سال ها و پس از شکل گیری هویت او، تقویت شده است و به این سادگی قابل تغییر نیست.

اگر بالغانه به این رابطه تقریبا طولانی مدتتان فکر کنید مطمئنا به این نتیجه میرسید که این رابطه اشتباه است وماندن در آن آسیب های بسیار بیشتری به شما خواهد زد وفرصت های دیگر شما را برای داشتن یک ارتباط درست میگیرد.

باسپاس از اعتمادتان

الهه دهقانیان

خانه توانگری طوبی