سلام صبا گرامی

شما 23 سال دارید . با این حال نگرانی تان بابت موقعیتِ کنونی، به مانند فردی است که 32 سال دارد.نگران هستید. در واقع دارید پیشاپیش، بابت نرسیدن هایی که هنوز زمانش نرسیده، سوگواری می کنید. این میتونه شما رو فرسوده و بی انگیزه کنه. در خصوص اهداف تون، لازم است علائق و توانمندی های واقعی خودتون رو در زمینه تحصیلی با توجه به منابعی که در اختیار دارید اولویت بندی نمایید. فارغ از اینکه مجبور شوید خودتون رو با همسالان و دوستان خود مقایسه کنید.مقایسه به تنهایی، حتی موثرترین و حداقل ترین دستاوردهای شما رو نادیده گرفته و یا سرکوب میکنه. وقتی دست به تحقیر و یا ناچیز انگاشتن خود میزنید مستقیما اعتماد به نفس تون رو می زنید. و نیرویی دیگه برای حرکت باقی نمیذارید.

 وقتی می گید هیچ موفقیتی نداشته ام به این معنا خواهد بود که یعنی اصلا به دنیا نیامده اید!  هر انسانی که به دنیا می آد و زندگی ای رو شروع میکنه پیوسته در حال کسب تجارب موفقیت آمیز همراه با شکسته. این، بخشی از سفر زندگی ست. بنابراین تلاش نمایید تا با پذیرش این محدودیت های ذاتی و در عین حال توانایی های واقعی خود ، اولویت های خودتون رو برای انتخاب های پیش رو تعیین نمایید. بدون آنکه مجبور باشید خودتون رو مقایسه و قضاوت کنید.